араб, сущ.; -ди, -да; -ар, -ри, -ра 1) инсанар диндин рекьелай алуддай, вич Аллагьди, негьна, цаварилай чукурнавай малаик. Чан къачуз атайла нубат, Иблис хьайила гьавалат, А чӀавуз кӀеви хажалат Жеда, валлагьи-биллагьи Е. Э. Вил вегьена и дуьньядиз. Дегьзаманайрин чувудри чпин ракӀарин гуьрцелдилай дуьаяр авай запаб куьредай кьван. Гьада и кӀвализ хата-бела, чинерар, иблисар ахъайдачир кьван. Р. Гь. Чун чаз килигайла. 2) куьч. вичиз хийир къачун патал масадбур алцурариз алахъдайди. Тадач чи арада иблис... А. Гь. Минажат. Гагъ малайик я вун, гагьни иблис я, Лугьузва ви вилеравай нехишри. А. С. Белки шаир тир жеди? - Лал хьухь, иблисдин руш! Вуна заз акьулар гумир ! А. Сайд. Аслана кьин кьуна. Куьне раханмазни чаз иблисар, шейтӀанар тӀварар гузва. Лугьудай гаф са жизви фикирна лугьун лазим я. Иблис, заз чидайвал, таб-гьилле, фитне ийизвайдаз лугьуда. Н. М. Къизилдин хтар.