КЪИЯМАТ

1. din. qiyamət; къиямат(дин) югъ qiyamət (günü), məhşər; 2. səs küy, mərəkə, qiyamət, gurultu, patıltı, qarışıqlıq; къиямат акъатун qiyamət qopmaq, çaxnaşma düşmək, mərəkə qopmaq, aləm qarışmaq; * къиямат(дин) къалди qiyamətə qədər, qiyamətəcən, heç bir vaxt, heç bir zaman.