КЬЕЛ

(-е, -е, -ер) 1. duz; 2. məc. dad, məzə, ləzzət; кьел квай ихтилат duzlu söhbət; 3. kim. duz; * вичин кьел вичин хамуниз. Ata. sözü öz yağı öz başına; кьеле тун (кьелен це тун) a) duza qoymaq, şoraba etmək; b) məc. lüzumsuz yerə işlətməyib saxlamaq; кьелез килигун (кьел кватӀа акун) duzuna baxmaq, duzluluğunu yoxlamaq, dadmaq; фак кьел тахьун məc. çörəyinin duzu olmamaq; хамуниз кьел вегьин bax хам.