ЛУТУ

сущ.; -ди, -да; -яр, -йри, -йра 1) амалдар кас, гьарамзада. Им инал туна, луту пачагьдин патав фида Ф. Хурхур Агъмед. 1918- йисуз Куьредин девлетлуйри, кулакри, фекьийри гьалдарна, угърийри, лутуйри, къучийри сад-вад ягъалмиш хьайи, гьабуру алдатмишай лежберарни галаз Мамрачрин, Хенжелккледин чувудрин кӀвалер, малар тарашнай. М. М. Гь. ЧӀехи шаир. - Вун халис бубадин хва я. - Бес ваз гьикӀа? Хесет я!.. - СикӀрен тум я. – Ха-ха-ха, луту! За цӀай хъийида. А. Къ. Хесет. 2) къачагъ, угъри. Манкъулини ЦӀару мад куьн патахъай авайди тир?! Абуру лутуяр худда туна. А. И. Самур. Синоним: амалдар, биж.

* луту-путу рах., сущ. лутуяр, гьарамзараяр, алчах хесетар квайбур.

ЛУТУ
ЛУТУВАЛ

Digər lüğətlərdə