НАРЕЧЕ́ННЫЙ, НАРЕЧЁННЫЙ
прич. köhn. 1. adlandırılmış, ad qoyulmuş; 2. rəsmən elan edilmiş, hamı tərəfindən qəbul edilmiş.
НАРЕЧЕ́ННЫЙ, НАРЕЧЁННЫЙ
прич. köhn. 1. adlandırılmış, ad qoyulmuş; 2. rəsmən elan edilmiş, hamı tərəfindən qəbul edilmiş.
I см. наречённый; -ого; м. Жених. II = нареченный см. тж. наречённый, наречённая Официально объявленный, признанный таковым; названный. Наречённый жених, брат. Н-ая невеста, дочь.
Tam oxu »