AÇIĞ

oğuz mənşəlidir. İntiqam, kin, qərəz, istirab, ələm və s. mənaları vardır. Bəzi yerlərdə ―acıh‖ yaxud ―açuv‖ kimi də keçmişdir. Əski türkcədə ələm, əziyyət anlamlarında keçər. Misal üçün Orhon Yenisey yazılı abidələrində ―iltin kantın açığ bolur‖ – ifadəsi mövcuddur.