ara-bərə
ara-bərə
is. dan. 1. Aralıq, ara, orta. Köçün ara-bərəsində, tozun içində, qabağı öküz yüklü, arxası ağır şələli, boyunlarında uşaqları olanlar da qan-tər için
Полностью »сущ. разг. 1. середина, промежуток 2. предел, граница. Onun həyasızlıqlarının ara-bərəsi yoxdur его наглости нет предела
Полностью »Əsli ara-be-ara (müq. et: ala-be-ala, yəni alabula) kimi olub. Arada-bərədə kimi də işlədilir. (Bəşir Əhmədov
Полностью »