Çartalizm
Çartalizm makroiqtisadiyyatda — pulun barter problemlərinin kortəbii həlli kimi və ya borc işarəsi vasitəsi olaraq deyil, iqtisadi fəaliyyətə yönəltmə səylərindən qaynaqlandığını iddia edən pul nəzəriyyəsidir. İqtisadi fəaliyyətlərə görə verdikləri valyuta ilə ödənilməli olan suveren hüququ müqabilində dəyəri vardır.
Alman iqtisadçısı Qeorq Fridrix Knap, 1905-ci ildə Alman dilində nəşr olunan və 1924-cü ildə İngilis dilinə çevrilən Dövlət Pul Nəzəriyyəsində "Çartalizm" terminini tətbiq etmişdir. Adı Latın nizamnaməsindən işarə və ya bilet mənasında gəlir.Knap "pulun bir əmtəə deyil," qanunun yaradılmasıdır "olduğunu müdafiə etdi. Knap, dövlət pul nəzəriyyəsini o dövrdə qızıl standartında təcəssüm etdirilən "metalizm" lə müqayisə etdi, burada valyuta vahidinin dəyəri içərisində olan və ya dəyişdirilə bilən qiymətli metalın miqdarından asılı idi. O, dövlətin pul kütləsi meyarının "dövlət xəzinələrində qəbul edilənlər" olması ilə dövlətin təmiz kağız pullar yaradaraq onu qanuni ödəmə vasitəsi kimi tanıyaraq dəyişdirilə biləcəyini iddia etdi.
İqtisadçılar Uorren Mosler, L. Rendall Rey, Stefani Kelton və Bill Mitçell, pul yaratmağın izahı olaraq çartalizmin canlanmasından böyük ölçüdə məsuliyyət daşıyırlar; Rey bu dirçəliş formülasyonunu neo-çartalizm adlandırır.
Avstraliyanın Nyukastl Universitetində Tam Məşğulluq və Ədalət Mərkəzinin və ya CofFEE-nin qurucusu Mitçell, müasir neo-çartalizmi izah etmək üçün "müasir pul nəzəriyyəsi" ifadəsini tətbiq etdi və bu termin hazırda geniş yayılmışdır. Skot Fulluayler, bank və pul sistemlərinin detallı bir texniki təhlili əlavə etdi.
Rocer Malkolm Mitçellin Sərbəst Pul kitabında çartalizmin mahiyyəti sadə dillə təsvir olunur.
Muralizm
Monumental boyakarlıq və ya muralizm — memarlıqla bağlı olan, lakin müstəqil ideya məzmunu və bədii ifadə vasitələrinə malik iri boyakarlıq əsərləri. Monumental boyakarlığa süjetli pannolar, mozaika və ya freskalardan ibarət divar rəsmləri daxildir.
Monumental boyakarlıq Qədim Misir, Çin, Hindistan, Yunanıstan və Roma incəsənətində mühüm yer tutmuşdur. Bizans və Qədim Rus incəsənətində təsviri sənətin ən geniş yayılmış növü monumental boyakarlıq olmuşdur. Monumental boyakarlığın çiçəklənmə dövrü XIV–XVI əsrlərə təsadüf edir. İtaliyada Renessans dövrünün görkəmli rəssamlarının (Cotto, Rafael, Leonardo da Vinçi, Mikelancelo, Veronoze və b.) yaradıcılığında özünün yüksək inkişaf səviyyəsinə çatmışdı. Monumental boyakarlıq orta əsrlərdə Şərq ölkələrində də geniş yayılmışdı (Hindistanda Acanta, Orta Asiyada Pəncikənd və s.). Kapitalizm dövründə, xüsusilə XIX–XX əsrin əvvəllərində monumental boyakarlıq tənəzzülə uğramışdır. Müasir dövrdə monumental boyakarlıq Avropanın və Latın Amerikasının bir çox ölkəsində (xüsusilə Meksikada Dieqo Rivera, Xose Klemente Orosko, Xose David Alfaro Sikeyros və başqalarının yaradıcılığında) geniş yayılmışdır.
İslam dininin məhdudlaşdırıcı təsirinə baxmayaraq, Azərbaycanda da monumental boyakarlıq əsərləri yaradılmışdı (Şəki xanları sarayının divar rəsmləri və s.).