qəribsitmə
сущ. от глаг. qəribsitmək, отчуждение
глаг. отчуждать
qəribsitmək
сущ. от глаг. qəribsimək
глаг. см. qəribsəmək
f. to estrange (d.); to cause to be alone / to feel miserable
f. aliéner vt, éloigner vt, rendre hostile
“Qəribsəmək”dən f.is. Bəhram özünə bəlli olmayan bir qəribsəmə duydu. Ə.Vəliyev.
сущ. от глаг. qəribsəmək
darıxma
qəribsəmə
тосковать, чувствовать себя одиноким
kədərlənmə — darılma — qəribsəmə
n həsrət, arzu; dilək; bərk xiffət, darıxma, qəribsəmə; popular ~s xalq diləyi / arzusu