Lüğətlərdə axtarış.

Sosialist revizionizm — marksist hərəkat daxilində revizionizm qavramı, əsas marksist sələflərinin müxtəlif ideyalarının, prinsiplərinin və nəzəriyyələrinin yenidən nəzərdən keçirilməli olduğuna inanan bir düşüncə tərzidir, çox vaxt burjua sinfi ilə birlik kimi dəyişiklikləri əhatə edir. Termin tez-tez bu cür təftişlərin əsassız olduğuna inanan marksistlər tərəfindən marksizmi yumşaltmağa və ya onu parçalamağa çalışanları təmsil etmək üçün istifadə olunur. Revizionizm sözü daha çox böhtan atmaq deməkdir. Marksist ədəbiyyata görə bunun sapma və dönüklük adlandırıldığı da görülmüşdür. Bir neçə "Marksist" özlərini Revizionist adlandırırlar. Bu termin və anlayışa qarşı duranlar çox vaxtı Xocaistlər və Marksist-leninistlər olur. Revizionizm termini marksist nəzəriyyə daxilində bir çox fərqli kontekstdə istifadə olunur; 19-cu əsrin sonlarına doğru sosial demokrat yazıçılar Eduard Bernşteyn və Jan Jaures iddia edirdilər ki, Karl Marksın sosialist cəmiyyəti yaratmaq ideyalarına yenidən baxılmalıdır və sosializmə nail olmaq üçün güc tətbiq edilməməlidir. Ənvər Xocanın siyasi praktikasını ehtiva edən Xocaizm, Soyuq Müharibə və Soyuq Müharibədən sonrakı dövrlərin ən görkəmli antirevizionist hərəkatıdır.

Desizionizm (alm. Dezisionismus‎, qərarçılıq) ― əxlaqi və ya hüquqi göstərişlərin siyasi aktorlar tərəfindən qəbul edilən qərarların nəticəsi olduğunu müdafiə edən siyasi, etik və hüquqi doktrina. Əlavə olaraq, qərarın əsaslılığı onun məzmununda deyil, müvafiq orqan tərəfindən lazımi qaydada qəbul edilməsindədir. Desizionizm doktrinası alman hüquqşünası Karl Şmitt tərəfindən irəli sürülüb. Şmitt hesab edirdi ki, qanunun qüvvədə olmasını müəyyən edən faktiki hökmlər deyil, onun müvafiq orqanlar tərəfindən qanuna salınması faktıdır. Daha sonra Şmitt NSDAP üzvü olduqda nasist siyasətinə haqq qazandırmaq üçün qərar qəbul etmədən istifadə etdi. Şmitt “Fürer qanunu yaradıb, Fürer qanunu müdafiə edir” deyimi ilə tanınır. == Həmçinin bax == Siyasi volüntarizm == İstinadlar == == Ədəbiyyat == Carl Schmitt: Gesetz und Urteil, 2nd edition, München 1969. Шмитт К. Политическая теология. — М:.

Erməni tarixşünaslığında revizionist nəzəriyyə == Xristian dinini qəbul etməsi mifi == Erməni tarixçiləri Ermənistanın 301-ci ildə xristianlığı dövlət dini kimi dünyada birinci olaraq qəbul etmiş ölkə olması barədə mif yaratmışlar və onu inadla təbliğ edirlər, hərçənd elmə çoxdan məlumdur ki, hələ II əsrin axırlarında, yəni ermənilərdən bir əsrdən də çox əvvəl ərəmeydilli Edessa çarlığında (Osroyenada) xristianlıq rəsmi din olmuşdur. 165-ci ildə Edessa çarı Abqar bar Manu (V Abqar və ya VIII Manu) xristianlığı qəbul etmişdir, onu buna inandıran fələstinli missioner Müqəddəs Fadey (Adday) olmuşdur, çar taxt-tacında onun varisi VIII Abqar isə xristianlığı Osroyenanın dövlət dininə çevirmişdir (bəzi mənbələrdə göstərilir ki, bunu xristian poeziyasının təməlini qoymuş IX Abqar etmişdir). Alman tarixçi və ilahiyyatçısı Adolf fon Harnak 1905-ci ildə yazırdı: "… şübhə yoxdur ki, hələ 190-cı ilə qədər xristianlıq bütün Edessada və ona bitişik vilayətlərdə fəal yayılmışdı və (201-ci ildən az sonra, bəlkə də daha əvvəl) çar sarayı kilsəni (yəni xristianlığı) qəbul etmişdir". İrfan Şahid VIII Abqarın Ön Şərqdə xristianlığı qəbul etmiş dövlətin birinci hökmdarı olmasını yazırdı. Maraqlıdır ki, Ermənistanın 301-ci ildə xristian dinini qəbul etməsi faktı erməni tarixçilərinin özlərinin arasında da mübahisəyə səbəb olur. Sirarpi Ter-Nersesyan yazır: "Ənənəyə görə bu hadisənin tarixi 301-ci il hesab edilirdi, lakin son araşdırmalara görə bu, 314-cü ildən tez olmamışdır". Bəs bütün bu faktlardan sonra ermənilər dünyada necə ilk xristian milləti olur? Maraqlıdır ki, uydurmaları ilə tarixi faktları təkzib edən ermənilər Edessa dövləti tərəfindən xristianlığın birinci olaraq qəbul edilməsinin əhəmiyyətini azaltmağa çalışaraq aşkar təhriflərə yol verirlər: bəzi irəvanlı tarixçilər iddia edirlər ki, Osroyena tərəfindən xristianlığın dövlət dini kimi qəbul edilməsi, necə deyərlər, "sayılmır", çünki guya həmin dövrdə Osroyena müstəqil, hələ (bəlkə də) öz dövlətçiliyi olmamışdır. Onlar bu uydurmaları təsdiqləmək üçün Osroyenanın Ermənistanın tərkibində göstərildiyi xəritə nəşr edirlər, lakin bir məsələ barədə susurlar ki, Osroyena bundan xeyli əvvəl və qısa müddətə Tiqran tərəfindən fəth edilmiş, xristianlıq qəbul edilən vaxtda isə Osroyena artıq çoxdan müstəqil idi. Həmin tarixçilər bu cür təhriflərdən əlavə, Osroyena tərəfindən xristianlığın birinci qəbul edilməsinin əhəmiyyətini hər vasitə ilə azaltmağa çalışırlar.

Revizionist İslam Araşdırmaları Məktəbi (Tarixi-Tənqidi İslam Araşdırmaları və Skeptik/Revizionist İslam Tarixçiləri Məktəbi) İslam tarixçiliyinde ənənəvi müsəlman rəvayətlərini şübhə altına alan bir cərəyandır. 1970-ci illərin əvvəllərinə qədər qeyri-müsəlman İslam alimləri -ilahi mənbə izahatlarını qəbul etməsə də- mənşə hekayəsini və təfsir (Quran şərhləri), hədis, və sirənin etibarlılığını "əksər təfərrüatları ilə" qəbul etmişlərdi. Bunun əvəzinə revizionistlər əlaqəli arxeologiya, epiqrafiya, numizmatika və müasir qeyri-ərəb ədəbiyyatına əlavə, mövcud ədəbiyyata “ mənbə-tənqidi ”ilə yanaşmadan istifadə edirlər. Onlar hesab edirlər ki, Məhəmməddən 150-200 il sonra yazılmış ənənəvi İslam rəvayətləri, müəlliflər və ötürücülər tərəfindən qərəzli və bəzədilməyə məruz qalmışdır. Lakin bu metodologiyalar “ağır faktlar” və İslam ədəbiyyatını çarpaz yoxlamaq imkanı verir. Məktəbin 1970 - ci illərdə yarandığı güman edilir. Burada Con Uansbro və onun tələbələri Endryu Rippin, Norman Kalder, GR Hawting, Patricia Crone və Michael Cook, eləcə də Günter Lüling, Yehuda D. Nevo və Christoph Luxenberg kimi alimlər var idi. Onlar heç bir halda monolit deyillər. Tərəfdarları “ərəb işğalları və İslamın yüksəlişi haqqında İslamın “ənənəvi” tarixçiləri ilə ziddiyyət təşkil edir. İlkin İslam dövründəki hadisələr tarixçi-tənqidi metodun köməyi ilə yenidən araşdırılmalı və yenidən qurulmalıdır.