zərf 1. Gəzərək, yeriyə-yeriyə, hərəkət edə-edə. Gəzə-gəzə danışmaq. – Rüstəm bəy otaqda gəzə-gəzə öz-özünə danışarkən qapı taqqıldadı
is. Nar qabığı (keçmişdə rəngboya almaq üçün işlənirdi). Gəzəl əllərimi qaraldıb. – Şəhriyarın ürəyi də yarılmış bir nara bənzər; Tökülüb dənə sözləri
sif. Gəzəl rəngli, nar qabığına bənzər rəngi olan. Paltarı gəzəli rəngdədir
“Gəzəlləmək”dən f.is
f. Gəzəl suyunda boyamaq, nar qabığı ilə rəngləmək. İpliyi gəzəlləmək
f.is. 1. Hərəkət edən, yeriyən. Gəzən xəstələr. – Gəzən ayağa daş dəyər. (Ata. sözü). Bu döyüşdü – əzilən var, əzən var; Ölüm hökmü qoltuğunda gəzən v
is. köhn. Gön kəsmək üçün keçmişdə başmaqçıların işlətdikləri iti alət, bıçaq
bax gicitkən
is. bot. Əsasən badam ağacının tutulduğu xəstəlik; pas. Badam bitkisi gəzəngi (pas), yarpaqların yanması, bürüşməsi və meyvələrin çürüməsi kimi xəstəl
sif. Daim bir yerdən başqa yerə hərəkət edən, köçən
sif. Başqa yerlərdə gəzərək işləyən, gəzərək özünə iş tapan; səyyar. Gəzərgi fəhlə. Gəzərgi fotoqraf
sif. 1. Gəzməyi çox sevən, evdə oturmağa qərar tapmayan (qadın haqqında). Gəzəyən qızdan gəlin olmaz
is. 1. Gəzəyən adamın xasiyyəti. 2. məc. Əxlaqca yüngüllük
sif. Hərəkət edən, bir yerdə dayanmayan; gəzən. Bu aralıq salam verən gəzici bir ixtiyar; Qoyun mən danışım, – dedi, – siz də edin tamaşa
“Gəzilmək”dən f.is
məch. Axtarılmaq, soraq edilmək. Zülfi-siyah içində sərgəştə könül itdi; Çinü Həbəş gəzildi, tapılmadı sorağı
bax gəzinti
“Gəzinişmək”dən f.is
f. Birlikdə gəzinmək, dolanmaq (çoxları haqqında). Uşaqlar gəzinişirlər
“Gəzinmək”dən f.is
f. 1. Ağır-ağır yerimək, o başbu başa gəzmək, var-gəl eləmək. Tamaşaçılar foyedə gəzinirdilər. – Bahadır Sonanın dalınca diqqətlə baxdı, sonra xeyli v
is. 1. Açıq havada əylənmək və istirahət etmək üçün miniklə, ya ayaqla yaxın yerlərə edilən səyahət; gəzişmə, seyr
is. Gəzmə, yerimə tərzi. Buna görə də Nənəqız Rizvanın yatışı, duruşu, gəzişi və gülüşünü heç bir an unutmurdu
“Gəzişmək”dən f.is
1. bax gəzinmək 1-ci mənada. Dəhlizdə gəzişmək. – Mirzağa … klubun böyükcə foyesində ağır addımlarla gəzişirdi
“Gəzləmək”dən f.is
f. Şalbanın, ağacın, taxtanın və s.-nin ucuna haça açmaq; haçalamaq. Taxtanı gəzləmək
“Gəzmək”dən f.is
f. 1. Yerimək, dolaşmaq. Müəllimə, bəs neçin bir-iki gündür biz əvvəlki kimi oxuya-oxuya kəndi gəzmirik? C
[ing.] Cənub-şərqi Asiya və Malay adalarında yaşayan uzunqollu meymun cinsi
sif. 1. Axmaq, səfeh, ağıldan kəm, sarsaq. Qurbani der: bəsdir məni puç etdin; Aldın əqlim əldən, dəli, gic etdin
zərf Gic kimi, axmaqcasına, sarsaq-sarsaq, mənasız olaraq. Gic-gic gülmək. – [Sitarə Gülzara:] Bəsdir, bəsdir
is. dan. Çətin, ağır, dolaşıq vəziyyət. Mələk xanım bu gicalovda olsun, xəbər verim sənə Qara vəzirin qulunnan
is. 1. məh. Tez-tez səmtini dəyişən yaz və ya yay küləyi. Gicavar əsir. 2. məc. dan. Əqidəsini, məsləyini tez-tez dəyişən adam haqqında; hərdəmxəyal
bax gicbeyin. [Çimnaz:] Gicbaş arvad da Veys nə cür tapşırıb, elə-elə gedib qızı istəyib. Ə.Əbülhəsən
bax gicbeyinlik
sif. Gic, axmaq, sarsaq, ağılsız
is. Giclik, axmaqlıq, sarsaqlıq, ağılsızlıq
bax gicbeyin
bax gicbeyinlik. Sən Seyid Vəlinin o gicbəsərliyinə baxma, onu nahaq yerə gözdən salıblar. S.Rəhimov
bax başgicəlləndirici
“Gicəlləndirmək”dən f.is
baş(ını) gicəlləndirmək – gözlərini qaraltmaq, başını fırlatmaq. Qırmızı, yaşıl, qara, sarı maykalar [Lətifin] gözündə bir-birinə qarışır, başını gic
“Gicəllənmək”dən f.is
baş(ı) gicəllənmək – müvazinət hissinin itirilməsi, gözlərin qaralması və başın hərlənməsi şəklində təzahür edən yarıbayğınlıq halında olmaq
“Gicəllətmək”dən f.is
bax gicəlləndirmək. Zərbə onu gicəllətdi
“Gicəlmək2”dən f.is
“Gicəlmək1”dən f.is
qayıd. Gic olmaq, dəli olmaq, başına hava gəlmək. [Almaz:] Gicəlmisən qız nədir? C.Cabbarlı