sif. [ər. həva və fars. …dar] köhn. Yaxşı havası olan, havası tez-tez təzələnən, həmişə təmiz olan; sağlam
is. [ər. həva və fars. …dar] Birinin tərəfini saxlayan, ona tərəf çıxan, onu müdafiə edən; tərəfgir, tərəfkeş, tərəfdar
is. Tərəfdarlıq, tərəfgirlik, tərəfkeşlik
is. Otağın və s.-nin havasını dəyişib təmizləmək üçün cihaz, qurğu; ventilyator. // Sif. mənasında. Yaşayış binalarındakı qızdırıcı və havadəyişən qur
əvəz. Haçan, nə vaxt, nə zaman. Əhvalat havaxt olmuşdu? Havaxt bizə gələcəksən? Havaxt gedəcəyi məlum deyil
əvəz. Hansı vaxta, müddətə, ana qədər; haçanadək, haçanacan. Havaxtadək (havaxtacan) gözləyim? – Havaxtadək olacağıq ikiqat?! Q
əvəz. Hansı vaxtdan, hansı müddətdən, haçandan. Havaxtdan şəhərdə yaşayırsan? – [Şahpəri:] Xala nədir, adə, mən havaxtdan xala olmuşam? B
is. Havanı qızdırmaq üçün cihaz, qurğu. Yeni markalı havaqızdıran. // Sif. mənasında. Havaqızdıran cihaz
“Havalandırmaq”dan f.is
f. 1. Coşdurmaq, qızışdırmaq, dəli eləmək. 2. Ruhlandırmaq, cuşa gətirmək, şövqə gətirmək. Qəlbi havalandırır; El mahnısı, şikəstə
“Havalanmaq”dan f.is
f. 1. Havaya qalxmaq, uçmaq. Göyərçinlər havalandı. – Kamal birbirinin ardınca bir çox təyyarənin havalanıb dik göyə ucaldığını gördü
sif. və zərf 1. Azğınlaşmış, qudurmuş; ağlı başından oynamış kimi; azğın, qudurğan. Gəzirlər havalı ağalar, bəylər; İşləyir qan-tərdə naxırçı, nökər
sif. və zərf Havası olmayan və ya pis olan; boğanaq. Havasız otaq. – Qaldılar onun da lap alt qatında; İşıqsız, havasız, qıfıl altında
is. Otağın və s. havasını təmizləyən cihaz, qurğu; ventilyator. Havatəmizləyəni quraşdırmaq. // Sif. mənasında
[ər.] 1. zərf İşləmədən, zəhmət çəkmədən, zəhmətsiz. Düşündüm, ən nəhayət şair qəlbimə damdı; Süfrəsində havayı çörək yeyənləri vardı
is. Özü işləməyib özgənin, ya özgələrin hesabına yaşayan adam; müftəxor, tüfeyli. // Sif. mənasında. Quşun oxumağına şəhərin alverçi, baqqal, tacir, d
sif. [ər.] kit. Əhatə edən, qavrayan, ehtiva edən, içinə alan, aid olan, şamil olan. …[Cənnətəli] üç-dörd fərdi havi bir bənzətmə yazıb, neçə qəzet id
“Havlamaq”dan f.is. Təzədən bir köpəyin havlaması onu diksindirdi. S.Rüstəm
f. Hav-hav etmək, hürmək. O, gözləri qızmış halda irəli yeridi və qoca çoban iti səsinə oxşayan gur səsi ilə havlamağa başladı
təql. 1. Çağırışa cavab. □ Hay vermək – çağırışa cavab vermək, səsə səs vermək. Nə qədər çağırdımsa, hay vermədi
bax hay-küy 1-ci mənada. Obaya səs düşdü. Uşaqların hay-harayı bir-birinə qarışdı. B.Bayramov. □ Hay-haray salmaq – bax hay-küy salmaq
is. 1. dan. Tab, taqət, qüvvət, iqtidar, hey. Hay-hayı gedib, vay-vayı qalıb. (Məsəl). 2. İntonasiya ilə deyilərək istehza, rişxəndlik bildirir
1. is. Səs-küy, qışqırtı, bağırtı, hay-haray, gurultu, qalmaqal, dava, mərəkə. Bir gün Nəbi Zəngəzur mahalında kiçik bir kəndin yanından keçərkən qula
sif. Heç bir ciddi səbəb olmadan hay-küy salan, çaxnaşma salan, vahiməyə düşən; küy-kələkçi, küyçü
sif. Hay-küy, səs-səmir olan
zərf Hay-küy salmadan, sakitcəsinə, sakit, səsə salmadan
is. dan. Kömək, köməkçi, arxa, himayəçi, havadar. Tellinin fikrinə gəldi ki, gedib Əcəb xalanı özünə hayan çağırsın
əvəz. Hansı tərəf, hara, hansı səmt. [Sultan bəy:] Mərdimazar oğlu mərdimazar, hayandan gəldi isə bütün işi korladı
nida. Bir yerə getmək, yaxud bir işə başlamaq üçün çağırış və ya əmr mənasında işlədilir. Haydı, işə başlayın! Haydı, irəli! Haydı, evə! – Bir qulaq v
is. Bəlğəm
“Hayxırmaq”dan f.is
f. Bəlğəm gətirmək, bəlğəm tüpürmək, boğazını arıtlamaq. Kərbəlayı Qurban çubuğu doldurub almışdı ağzına və hərdən hayxırıb, ağacın dibinə tüpürürdü
zərf dan. Heyran, valeh. □ Hayıl-mayıl qalmaq – heyran qalmaq, heyrət etmək. Hayıl-mayıl qoymaq – heyran qoymaq, heyrətdə qoymaq
is. Qışqırıq, bağırıq, hay-küy, səs-küy. Qadın və kişilərin əl-ələ tutuşub yallı getmələri və hayqırıqları hələ də dağlardan çəkilməmişdi
“Hayqırışmaq”dan f.is
qarş. Səs-səsə verib qışqırmaq, bağırmaq, qışqırışmaq. Uşaqlar hayqırışırdılar
“Hayqırmaq”dan f.is
f. Qışqırmaq, bağırmaq, hay salmaq. Hayqırıb meydanda açsam qolqanat; Qarı düşman qabağımda olar mat
is. Çığırtı, bağırtı, qışqırıq, hay-küy. Bu meşəlikdə çaylar axır, çeşmələr qaynayır, vəhşi heyvanların hayqırtısı eşidilirdi
“Haylamaq”dan f.is
f. Səsləmək, çağırmaq. Qapını döydük, açan olmadı. Hayladıq, cavab çıxmadı. C.Cabbarlı. Surxay atını Qulunun çəpəri yanına sürdü və ucadan hayladı: –
“Haylaşmaq”dan f.is
qarş. Biri-birini səsləmək, çağırmaq
is. Vaxtını boş-boşuna, səmərəsiz keçirən adam, işə çıxmayan, işləməyi sevməyən adam; tənbəl, xeyirsiz adam
is. Haylaz adamın xasiyyəti