is. 1. İynə və s. ilə parça üzərində işlənmiş bəzək, naxış. Güləbətin işləmələr bəzi geyimlərin, araqçın, saatqabı, pul kisəsi, daraqqabı və başqa məi
f. 1. İş görmək, bir işlə məşğul olmaq, çalışmaq, əməyini tətbiq etmək. Tarlada işləmək. Əkində işləmək
sif. İynə və s. ilə üzərinə bəzək, naxış vurulmuş naxışlı, bəzəkli. İşləməli köynək. İşləməli dəsmal
“İşlənilmək”dən f.is
bax işlənmək
“İşlənmək”dən f.is
məch. 1. Sərf edilmək, istifadə edilmək, işlədilib qurtarmaq. Materialların hamısı işləndi. 2. Emal olunmaq, düzəldilmək, hazırlanıb lazımi şəklə salı
f.sif. 1. Çox istifadə edilmiş, çox işlənməkdən köhnəlmiş; nimdaş. İşlənmiş palaz. İşlənmiş qab. – Aylar ilə işlənmiş mahud külahı dala tərəf sürüşmüş
sif. Əsas səbəbkar, əsas günahkar, əsas işi görən. [Mütəəllimə:] Dədəm də həmişə nənəmi döyür ki, işlərbaşı sənsən
“İşlətdirilmək”dən f.is
“İşlətdirmək”dən məch
“İşlətdirmək”dən f.is
icb. İşləməyə məcbur etmək
1. “İşlətmək”dən f.is. [Murad] ömrünün bir qismini Xəzər dənizində mexaniklikdə keçirdiyi üçün motor işlətməni bilirdi
f. 1. İş gördürmək, işlə məşğul etmək, iş görməyə məcbur etmək; çalışdırmaq. Fəhlə işlətmək. Uşağı işlətmək
sif. İşlətmək, sərf etmək, ehtiyacı rəf etmək üçün olan; işlətmək üçün ayrılmış (saxlanmış, təyin edilmiş)
sif. 1. İşi olan, işlə təmin olunmuş. 2. məc. Ürəyində kinli sözü, mətləbi olan. O, işli adama oxşayırdı
sif. Əlindən hər iş gələn, bacarıqlı, zəhməti, işi sevən. O, işli-güclü qızdır
bax işli-güclü
bax eşmək
bax eşməkli. [Xırdaxanım:] …Mən də sənə borclu oluram bir dəst şaldan libas ibrə işməkli… N.Vəzirov
[ər. işraqiyyə – şəfəq, parıltı] Orta əsrlərdə müsəlman ölkələrində yayılmış fəlsəfi cərəyan. İşraqilik fəlsəfəsi
is. Kef, eyş-işrət; içki içmə. Əyyami-zimistan keçdi, sevdiyim; Dur, seyr eylə, işrət baharıdır bu!… Q
sif. Kef büsatı qurulmuş, kef üçün düzəldilmiş. [Lətif şah:] Dost bağında, gəldim, lələ! İşrətli divanı gördüm
sif. İşləməyi, çalışmağı sevən; işcil. İşsevən adam
sif. 1. Daimi işi, iş yeri və maaşı olmayan. İşsiz fəhlələrin nümayişi. – [Mehriban ərinin] işsiz (z
bax işsiz 2-ci mənada
bax işsiz-gücsüz. [Murad] Bakıda olurkən işsiz-peşəsiz bulunmayırdı. S.Hüseyn
is. 1. Bir yerdə işsizlərin, daimi maaşı olmayan adamların mövcud olduğu hal. Kütləvi işsizlik halları
is. [ər.] 1. Yemək istəmə, yeməyə meyil, yemək arzusu. Təmiz hava adamın iştahasını artırır. – İştaha diş altındadır
sif. İştaha gətirən, iştaha artıran, yemək həvəsi oyadan. İştahaaçan dərman. İştahaaçan yeməklər. – Mübaşir Məmməd israr etdi: – Abcosuz o əti yemək h
bax iştah(a)açan
“İştah(a)landırmaq” dan f.is
f. İştaha gətirmək, iştaha oyatmaq, yemək həvəsini artırmaq. Xörəyin ətri adamı iştahlandırırdı. – Təzə çörəyin ətri həyətdə oturanları iştahlandırırd
“İştah(a)lanmaq”dan f.is
f. Yeməyə həvəs oyanmaq, iştahaya gəlmək
sif. Yaxşı iştahası olan, yeməyi iştaha ilə, həvəslə yeyən. İştahalı adam
sif. İştahası olmayan, qarnı tox olmadığı halda yeməyə istəyi olmayan. Telli balaca qızdır; Yeməyə iştahsızdır
is. İştaha olmaması, yemək istəməmə, yeməyə həvəs olmadığı hal