is. İştaha olmaması, yemək istəməmə, yeməyə həvəs olmadığı hal
əd. [türk.] Budur, bax. Ey əzizidilü can, ey fərəhi-qəlbi-məlul! Edərəm, iştə, bu təklifini şükranla qəbul! A
is. [ər.] 1. Şübhə, şəkk; şübhə etmə, şəkk etmə. Sən o deyilmidin, dedin: dumdur ümidgahımız? Mən demədimmi, var buna dumduru iştibahımız? M
is. [ər.] Bir işdə başqaları ilə birlikdə fəaliyyət göstərmə, iş görmə. [Qadın:] Mənim bu səyahətdə iştirakım möhtərəm ağamızı məmnun buraxdımı? M
is. Bir işdə iştirak edən adam. Dərnək iştirakçısı. Müşavirə iştirakçıları. Qurultay iştirakçıları. – Çalğıçılar xüsusi həvəs göstərir, o biri iştirak
is. hüq. İştirak etmə. // Ortaqlıq, şəriklik
is. [ər.] klas. Şövqündə olma, həsrətində olma, həsrətini çəkmə; şövq, həvəs, şiddətli arzu, həsrət. Saraldı mehrtək yüzüm cəmalın iştiyaqindən
is. məh. Ağız sözü, uydurma, düzəltmə, yalan. Bunlar hamısı iştükdür. – Kim deyir ki, o, bu gün Danabaş kəndində deyil, xeyr, bunlar hamısı iştüx sözd
is. [ər.] Naz, qəmzə, işvə, cilvə; qəmzəli baxış. Dağ başından yar aşar; Yar dolanar, yar aşar; İşvə, qəmzə, bir də naz; Tək bir sənə yaraşar
sif. [ər. işvə və fars. …baz] İşvə edən, işvəkar, nazlı
is. İşvə, naz-qəmzə etmə xasiyyəti
sif. [ər. işvə və fars. …kar] Öz qəmzəli baxışları ilə kişiləri məftun edən; işvəli, qəmzəli. [Zeynəb xanım] Alış bəyi görüncə qaşlarını qaldırdı, fit
zərf [ər. işvə və fars. karanə] İşvə ilə, nazla, naz-qəmzə ilə. İşvəkaranə yerimək
is. İşvə satma, naz satma; naz-qəmzə. İşvəkarlıq etmək
sif. Nazlı, qəmzəli, cilvəli, şux, dilbər. İşvəli qız. İşvəli gəlin. İşvəli təbəssüm. – Ah sevgili nigar, sən qal indi! Ey işvəli yar, sən qal indi! X
is. 1. Canavar, tülkü kimi heyvanların mənsub olduğu yırtıcı məməli heyvanların xüsusi fəsiləsinə mənsub ev heyvanı
it-bat düşmək – itmək, yoxa çıxmaq, yox olmaq. İt-bat eləmək – yox etmək, aradan götürmək, məhv etmək
top. dan. Tanınmayan, bilinməyən adamlar; yararsız, dəyərsiz adamlar mənasında təhqiramiz söz. Dərənin itiqurdu yığılıb bir yerə məsləhət edirlər
is. [ər.] 1. Tabe olma, boyun əymə, sözə qulaq asma, göstərişə əməl etmə; tabelik. Ata-anaya itaət. Böyüyə itaət
sif. [ər. itaət və fars. …kar] bax itaətli. Şərif ki hər zaman … [Molla Xəlilin] müti və itaətkar bir müridi idi, bütün bayır işlərini ona gördürərdi
zərf [ər. itaət və fars. karanə] İtaətlə, müticəsinə
is. İtaət etmə, tabe olma; hər əmrə, sözə, göstərişə sözsüz əməl etmə; mütilik, ehtiram. [Nuriyyə:] Mən [Muradın] dəvətini qeyri-şüuri bir itaətkarlıq
sif. İtaətdən çıxmayan, tabe olan, itaət edən; müti, intizamlı. [İblis:] Heç maraq etmə, əmin ol, o mənim ən itaətli qulumdur daim
bax itaətkarlıq
sif. İtaət etməyən, tabe olmaq istəməyən, sözə qulaq asmayan; dikbaş, intizamsız. İtaətsiz uşaq
is. İtaət etməmə, boyun əyməmə, tabe olmama, sözə qulaq asmama; hörmətsizlik, intizamsızlıq. Qızının belə itaətsizliyi İmamverdiyə artıq dərəcədə təsi
bax italyan
is. İtaliyanın əsas əhalisini təşkil edən xalq və bu xalqa mənsub adam. İtalyan musiqisi. İtalyan operası
sif. və zərf İtalyan dilində. İtalyanca-rusca lüğət. İtalyanca danışmaq. İtalyanca söz sırası sərbəstdir
is. köhn. Musiqi əsərlərində, əksəriyyətlə operada italyan musiqisi üsullarının tətbiqi
is. zool. Yuvasını yerdəki deşiklərdə quran bozaçalar rəngli arı növü
is. zool. Uzunsov başlı, əti yeyilməyən balıq növü
is. İt saxlamağı, itlə məşğul olmağı sevən adam. [Koxa:] Səlim bəy itbazdır, tazıları var; Hər səhər onları hey öpüb yalar
is. İt saxlama, itlə məşğul olma. Mollaxanadan qovulan gündən etibarən uşaq fikrini qoçbazlıq, bildirçinbazlıq, itbazlıq və bu kimi işlərə verərdi
is. bot. bax novruzgülü. İtboğanın bəzi növləri dekorativ bitki kimi becərilir
is. bot. Qızılgül fəsiləsindən tikanlı kol bitki və onun qırmızı meyvəsi. İtburnu kolu. İtburnu gülü
is. İt saxlayan, it yetişdirməklə məşğul olan adam
is. İt saxlamaqla, it yetişdirməklə məşğul olma
is. 1. İt saxlanan yer. 2. məc. Qaranlıq, kiçik, yaşayışa yaramayan, natəmiz yer. Bura ev deyil, itdamıdır
is. Kirpik diblərində piy vəzilərinin irinli iltihabı; sızanaq. Gözünə itdirsəyi çıxmaq. İtdirsəyini sıxdıqda, göz yuvasının fleqmonasına səbəb ola bi
is. Ov və ya xidmət itlərinə baxan adam
“İtələmək”dən f.is
f. 1. Kəskin, ani bir hərəkətlə, təkanla bir şeyə toxunmaq. [Əmiraslan:] …Nurəddin su çəkdiyi halda daldan itələyib suya salacağam
“İtələnmək”dən f.is
“İtələmək”dən məch
“İtələşmək”dən f.is
qarş. Bir-birini itələmək. Bəzi adamlar kəndin içində əyri-üyrü yolla qaçışır, bir çoxu yenə də bir-birinə toqquşub itələşir və həyətə doluşurdu
is. tex. İşləmə zamanı mexanizmin müəyyən hissələrinin vəziyyətini təkanla dəyişdirən qurğu
is. dan. Qızılquş və qırğı balalarına xalq arasında verilən ad