is. [fars.] zool. Başının qabaq tərəfində bir, ya iki buynuzu olan. Asiyada və Cənub-Şərqi Asiyada yaşayan otyeyən, məməli iri heyvan
sif. [ər.] Kərəm və səxavət sahibi, lütf və ehsan sahibi, inayətkar; kərəmli, mərhəmətli (çox vaxt Allaha verilən sifətlərdən biri kimi)
is. Lütfkarlıq, inayətkarlıq; lütf, kərəm, inayət. [Güllü:] İndi sən acından ölməklə Allah kərimlikdən düşəcək? Ə
is. İçi dəlik ağaca geydirilən, ensiz, yastı, gödək, iti polad tiyəsi olan dülgər aləti
is. zool. Şirin sularda yaşayan, diri bala doğan balıq
is. [fars.] zool. bax keçələkərkəs. Qara kərkəs. Leş kərkəsi. Ağbaş kərkəs. – [Səfər:] Ancaq arabir havada nəş arzusunda gəzən kərkəslərdən savay bir
is. Aşağı çevrilmiş enli tiyəsi olan uzunsaplı, yonucu (kəsici) alət. Kərki ağacı yastısına yonar, balta dikinə
“Kərkiləmək”dən f.is
f. Kərki ilə yonmaq. Taxtanı kərkiləmək. Ağacı kərkiləmək
“Kərkilənmək”dən f.is
məc. Kərki ilə yonulmaq. Ağac kərkilənmişdir
is. zool. Kiçik şahin; tərlan, qızılquş
bax gərmə2. [Kəndlilər] qorxularından uşaqları kərmə qalaqlarının içində gizlədib … deyiblər ki, bizim kənddə heç qədimdən uşaq olmaz
is. Düzbucaq şəklində qəliblənmiş (bişmiş və ya çiy) gildən hazırlanan tikinti materialı. Kərpic istehsalı
sif. Tikintidə kərpiclərin arasında olan. Kərpicarası boşluq. Kərpicarası məsafə
is. Tikintidə aşağıdan yuxarıya (bənnaya) kərpic verən (atan) fəhlə; kərpicverən, kərpicçi
is. xüs. Tikinti işində kərpicləri düzmə üsulu
is. 1. Kərpic kəsməklə məşğul olan adam. 2. bax kərpicatan
is. Kərpicçinin sənəti, işi, peşəsi. Kərpicçilik etmək
is. Kərpic hazırlanan, kəsilən yer; kərpic karxanası
sif. 1. Bişmiş kərpic rəngində olan; qırmızı. Kərpici parça. Kərpici maşın. Kərpici şal. – Qırıq pəncərələrinin hərəsinin yanında bir dəmir çarpayı qo
sif. Gildən qəlib vasitəsilə kərpic kəsən, hazırlayan. Kərpickəsən fəhlə. – Nazim çıxıb fikirlərini dedi, kərpickəsən maşının modelini, hərəkət cədvəl
sif. Kərpiclərin qurudulması üçün hazırlanmış (bina, tikinti). Kərpicqurudan anbar
sif. Kərpicdən tikilmiş, ya kərpic döşənmiş. Kərpicli küçə. – Qara çiy kərpicli binanın üst balkonunda Həcər aynalını bir parça ağ əsği ilə silib təmi
bax kərpicatan
[ər. “kərrə” söz cəmi] köhn.: kərrat ilə – dəfələrlə. Şəhərin böyükləri və başbilənləri kərrat ilə biçarə əhalini məsləhət və məşvərətə toplayırlar
[ər.] bax kərə3. Bir kərrə düşəndə xəbər al badi-səbadan; Saçın həvəsi gör ki, məni saldı nə halə. M
is. Ağac parçasının iki yoğun yeri arasında çuxur, ya qazılmış nazik yer
is. zool. Uzunsov bədənli, uzun quyruqlu, üstü sərt pulcuqlarla örtülü, iki cüt qısa və zəif ayağı olan sürünən heyvan
is. Kəsici alətlə ağacda, taxtada və s.-də açılan diş, çərtik, nişan
“Kərtilmək”dən f.is
məch. Üzərində kəsici alətlə kərtik açılmaq. Şalban kərtildi
“Kərtləmək”dən f.is
bax kərtmək1
“Kərtlənmək”dən f.is
bax kərtilmək
“Kərtmək1”dən f.is
is. Kir, pasaq, çirk, qartmaq
f. Kərt, kərtik açmaq. Ağacı kərtmək (ağaca kərt vurmaq, diş-oyuq açmaq)
əvəz. [fars.] Şəxs, adam, kimsə. Səxavət olmayan kəsdə şücaət feli nadirdir; Kərəmsiz kimsəni hər yerdə gördüm, bihünər gördüm
bax kasad
is. [ər.] 1. Natəmizlik, çirkinlik, kirlilik; çirk. [Səlim:] [Zeynalın] çamur və kəsafətini yumaq üçün bir neçə vedrə su lazımdır
sif. Çirkli, kirli. Dükan olduqca hisli, kirli, kəsafətli idi, burada nəfəs almaq belə mümkün deyildi
is. [ər.] Fəaliyyətsizlik, hərəkətsizlik; ölgünlük, süstlük, əzginlik, kefsizlik. Çox yatmaq kəsalət gətirər
sif. Ölgün, süst, kədərli, soyuq. Məclisimiz çox kəsalətli və kədərlidir, – dedi. M.S.Ordubadi. Uryadnik Qulu … kəsalətli gözlərini Zeynal bəyə döndər
is. Ölgünlük, süstlük, soyuqluq
is. [ər.] 1. Çalışıb qazanma və bunun nəticəsində əldə edilən qazanc, gəlir. Atanın kəsbi oğula halaldır
is. [ər. kəsb və fars. kar] köhn. 1. Peşə, sənət, iş, məşğuliyyət. Yenə də xalqı torpağından, tarlasından, kəsbkarından ayırmaq lazım gələcəkdir
is. Yaşamaq üçün pul qazanmaq məqsədilə bir işlə, bir peşə ilə məşğul olma; məşğuliyyət, sənət, peşə
“Kəsdirilmək”dən f.is