f. Qapağını örtmək, qapağını bağlamaq, qapağını qoyub bərkitmək, üstünə qapaq qoymaq. Samovarı qapaqlamaq
“Qapaqlanmaq”dan f.is
məch. Qapaqla örtülmək, qapağı bağlanmaq, bərkidilmək
icb. Qapaqla örtdürmək, bağlatmaq, üstünə qapaq qoydurmaq
sif. Qapağı olan, qapaqla örtülü, qapaqla bağlı olan. Qapaqlı qazan. Qapaqlı çaydan. Qapaqlı qənddan
is. Qapağa yararlı, qapaq qayrıla bilən hər şey. // Qapaq vəzifəsini görən şey
sif. Qapağı olmayan, üstü örtülməyən. Qapaqsız qazan. Qapaqsız qəhvədan. Qapaqsız qutu
sif. 1. Qapanmış, bağlı; qapısı və ya qapağı örtülmüş. Qapalı ev. Qapalı qutu. Qapalı qapı. – Küçə dükanlarından başqa hər yer qapalı idi
is. 1. Qapalı şeyin halı. 2. Qapalı (6-cı mənada) adamın xasiyyəti. Təbiətimdəki qapalılığa rəğmən, o gənc qadın haqqında sənə heç nə söyləmədim
“Qapamaq”dan f.is
f. 1. Bağlamaq, örtmək. Sandığı qapamaq. Yeşiyi qapamaq. // Bağlamaq, qıfıl və s. ilə bağlamaq. Qapını qapamaq
f.sif. Dişləyən, tutan, sərt. Qapan at. – Qapan it dişini göstərməz. (Ata. sözü)
is. Ağır şeyləri çəkmək üçün böyük tərəzi. Güləlioğlu böyük kooperativ qapanını arabaya qoyub anbarın çardağına gətirirdi
bax qapan1
is. Qapana baxan, qapanda şey çəkən adam
is. Qapançı vəzifəsi, peşəsi
bax qapançı. Qapandar yığılmış pambığı qapanda çəkdi
bax qapançılıq
“Qapanmaq”dan f.is
f. 1. Bağlanmaq, kilidlənmək. Pəncərələrin hamısı qapanmışdır. – Qapılar örtülüb qapanmışdır. A.Səhhət
“Qapatmaq”dan f.is
icb. Qapamağa, örtməyə, bağlamağa məcbur etmək
1. sif. Qapayan, örtən. İlbizlərin bədəninin qapayıcı əzələləri. 2. is. Dəstədə, sırada ən axırıncı gedən şəxs
is. 1. Əl ayası ilə başa vurma. Amma burada yenə bir az fikirləşirəm, fikirləşirəm ki, Hacı əmi müxbirin başına qapazı nə üçün ilişdirirdi
is. dan. Hər kəs tərəfindən təhqir olunan, incidilən aciz, məzlum, hüquqsuz adam
“Qapazlamaq”dan f.is
f. dan. Qapazla vurmaq, başına vurmaq. [Şahqulu:] Siz öləsiz, özü məni gündə min qapazlayır. N.Vəzirov
“Qapazlanmaq”dan f.is
məch. Qapazla vurulmaq
“Qapazlaşmaq”dan f.is
qarş. dan. Bir-birini qapazla vurmaq
is. 1. Taxtadan qayrılmış su və ya şərab qabı; çəllək. Qapçaq su ilə doludur. 2. Cod həsirdən, kəndirdən toxunmuş, ya tikilmiş böyük kisə
“Qapdırmaq”dan f.is
1. icb. Qapmağa təhrik etmək, qapmağa məcbur etmək. İti qısqırdıb yoldan keçəni qapdırırdı. 2. f. Qapışdırmaq, qapıb almaq, oğurlamaq
is. 1. Girib-çıxmaq üçün evin, yaxud barının və s.-nin divarında açıq yer, deşik, habelə bu deşiyi qapamaq üçün taxtadan, dəmirdən və s
sif. Çox yaxın, lap yaxın, qapıqapıya. Qapıbir qonşu. – Yoxsa həqiqətdə bizim südümüzün bərəkəti həmin qapıbir qonşularımızın pambığının bərəkətinə ba
is. Kiçik qapı
is. 1. Binanın qapısında durub gözətçilik edən xidmətçi. Klub ağzında duran qapıçı qorxub divar dibinə çəkildi
is. Qapıçının işi, vəzifəsi. [Sadıq kişi:] A kişi, Allah sənə qapıçılıqdan artıq qulluq qismət eləməsin, qırarsan xalqı! Mir Cəlal
“Qapılmaq”dan f.is
t-siz. Bir şeyə həddindən artıq aludə olmaq, uymaq, bütün fikrini, özünü tamamilə bir şeyə həsr etmək
“Qapmaq”dan məch. Əlindən qapılmaq. Papağı başından qapıldı
sif. Qapısı olmayan. Qapısız və gecələr işsiz olan hücrələrin döşənəkləri çürük həsir qırıqlarından ibarətdi
is. dan. Hərə bir yandan tez, tələsik götürmə, qapışdırma, bir-birinin əlindən qapıb alma, dartışdırma
məch. Tez-tələsik götürülmək, bir-birinin əlindən qapılıb alınmaq, dartışdırılmaq
“Qapışdırmaq”dan f.is
f. 1. Tez-tez, tələsik götürmək, bir-birinin əlindən qapıb almaq, dartışdırmaq. 2. Çırpışdırmaq, oradan-buradan götürmək
“Qapışmaq”dan f.is
qarş. Bir-birini qapmaq, birbirini dişləmək; boğuşmaq
sif. Tünd qara, zil qara. Qapqara kömür. Qapqara saç. Qapqara rəng. – [Südabənin] qapqara gözləri yenə şam kimi yandı