f. 1. məch. Vurulmaq, çırpılmaq, yerə çaxılmaq. 2. Çalınmaq, vurulmaq, sancılmaq, girdirilmək. Yerə on paya qaxılmışdır
is. Edilən yaxşılığı adamın üzünə vurma, minnət qoyma, tənə etmə. □ (Başına) qaxınc etmək – etdiyi yaxşılığı başa vurmaq
is. Qaxma; qaxmaq işi və tərzi
is. 1. “Qaxmaq”dan f.is. 2. Yerə qaxılan ucu yonulmuş ağac parçası. Atı hörükləyib qaxmaya bağla. 3. Metal lövhələr üzərinə qəlib ilə vurulub açılan n
f. 1. Var gücü ilə bir şeyi bir yerə vurmaq, çırpmaq. Boşqabı yerə qaxıb sındırdı. 2. Çalmaq, vurmaq, sancmaq, girdirmək
“Qaxsımaq”dan f.is
f. Köhnəlib qoxumaq; acı tam vermək. Pendir açıq qalıb qaxsımışdır. Bu yağ, deyəsən, qaxsımışdır
f.sif. Köhnəlib qoxumuş və tamı acılaşmış. Hopduqca səhranın gövdəsinə su; Tərlədi qaxsımış bir bədən kimi
“Qaxsıtmaq”dan f.is
f. Çox saxlayaraq iyləndirmək, acılaşdırmaq; qaxsımasına bais olmaq. Yağı ağzı açıq qoyub qaxsıtmaq
[ər.] 1. Olmayan, hazır olmayan, gəlməmiş, gözdən uzaqda olan (hazır müqabili). Bu gün məktəbdə bir nəfər də olsun, qaib yoxdur
zərf [ər. qaib və fars. …anə] Görməyərək və görünməyərək, görmədən, gizlidən, arxadan, qiyabi surətdə, şəxsən görmədiyi və tanımadığı halda
is. [ər.] 1. köhn. Bir şeyin altlığı, ayaqlığı, oturacağı. Sütunun qaidəsi. Güldanın qaidəsi. 2. bax qayda
[ər.] köhn. İnanan, razı olan. Pərvanə də sən tək şəmə maildir; Nə qədər ki, cövr eyləsə, qaildir. Q
is. İnam, inanma, etiqad etmə. Əzizim, əgər mənim sözümə qailliyin olacaqsa, deyim. C.Məmmədquluzadə
sif. [ər.] klas. Sabit, davamlı, möhkəm. Min şükr ki, möhkəməm vəfadə; Hicranına qaiməm cəfadə. Məsihi
is. [ər.] 1. Alıcıya göndərilən və ya buraxılan malların adı, növü, miqdarı, qiyməti yazılmış siyahını göstərən sənəd
is. [ər.] Türkiyədə: 1) qəza rəisi; 2) köhn. mayor rütbəsi ilə polkovnik rütbəsi arasında hərbi rütbə; podpolkovnik
is. Türkiyədə: 1) bir qaimməqamın idarəsi altında olan əyalət, qəza; 2) qaimməqam vəzifəsi; 3) köhn. podpolkovnik rütbəsi
is. Moldova və Ukraynada, həmçinin Rumıniya və Bolqarıstanda yaşayan türkdilli xalq və bu xalqa mənsub adam
sif. və zərf Qaqauz dilində
bax qağa. 1. Nazlı bala, göyçək uşaq, gəl mənə; Yaxşı-yaxşı qaqqa verim mən sənə. A.Səhhət
is. Qaqqıltı. Pilləkəni titrətdi muştuluqçu qonşu qızın qaqqanası. R.Rza. □ Qaqqanaq çalmaq – 1) qaqqıldamaq
“Qaqqıldamaq”dan f.is
f. 1. Çığırma, qaqqıltı salmaq (toyuq və quşlar haqqında). 2. Bərkdən gülmək, qəhqəhə ilə gülmək. Övci-fəzadə görərək boynunu; Səhnədə qaqqıldayıram i
“Qaqqıldaşmaq”dan f.is
qarş. 1. Hamı birdən qaqqıldamaq. Qatarlaşıb nə diyardan gəlirsiz; Qaqqıldaşa-qaqqıldaşa (z.) durnalar? Q
icb. Qaqqıldamağa məcbur etmək
is. 1. Toyuq, kəklik, durna çığırtısı. Qırqovulu nişana aldıqda qaqqıltı ilə uçub uzaqlaşır. S.S.Axundov
is. [ər.] Pişik cinsindən olan bozqara quyruqlu xəzlik heyvan
is. [ər.] köhn. Qarışıqlıq, hay-küy, çığır-bağır, mübahisə, qovğa. İgidin başı qalda gərək. (Ata. sözü)
is. [ər.] 1. Uzun müddət içində qapanıb düşmənə müqavimət göstərmək üçün möhkəm müdafiə tikililəri və vasitələri olan istehkam (məntəqə)
sif. [ər. qələ və fars. bənd] köhn. Yalnız şəhər içərisində gəzib, ondan kənara çıxmamağa məhkum edilən günahkar, müqəssir
is. köhn. 1. Qalabənd cəzası (bax qalabənd). 2. Qalada qapanıb qalma, qalanın mühasirədə olması. Üç ay qalabəndlik olub, heç tərəfdən qaladakı qoşuna
is. tar. Qala (şəhər) hakimi, şəhər böyüyü, şəhərin baş hakimi. …Həmədan qalasını Azərbaycan qoşununun üzünə açmaq istəməyən qalabəyini darvazanın qab
is. tar. Qalabəyi vəzifəsi, işi
[rus. калач] Kömbə (çörək). Dişləri tutmadı yavan qalacı; Çünki həm bərk idi və həm də acı. Ə.Qəmküsar
is. Kişik müdafiə tikilisi; xırda qala. Qalaça küncünə qısılan şahın; Xalqı palçıq kimi tapdanacaqdır
bax qanqal. Düşdü bu fikrə eşşəyi-nadan; Ta gedib otlasın o da qalağan. S.Ə.Şirvani
[yun.] astr. Ulduzlar sistemi – bütün ulduzların və qaz, toz dumanlıqlarının hamısının birlikdə adı. Məlumdur ki, nəhayətsiz kainatda saysız çox ulduz
is. Bir yerə qalanmış, üst-üstə yığılmış, yığın halında olan şey; yığın, topa. Odun qalağı. Dərz qalağı
zərf Qalaqlanmış halda, üstüstə yığılmış halda; yığın-yığın, topa-topa, üst-üstə. Hətəmxanın tayları dağ kimi qalaqqalaq göründüyü halda, yenə də aras
“Qalaqlamaq”dan f.is
f. Qalaq vurmaq, komalamaq, bir yerə toplamaq, üst-üstə yığmaq. Taxıl dərzlərini qalaqlamaq. – Bəziləri isə dizi üstə oturub yenicə gətirdikləri quru
“Qalaqlanmaq”dan f.is
məch. Qalaq vurulmaq, komalanmaq, bir yerə toplanmaq, üst-üstə yığılmaq. Qara damlar adda-budda salınmışdı, dal tərəflərində təzək qalaqlanmışdı
f.sif. Qalaq vurulmuş, komalanmış, üst-üstə yığılmış. Dəniz üzərində bir-birinin üstünə qalaqlanmış ağ buludlar ağır-ağır hərəkət edib cənuba doğru sü
“Qalaqlatmaq”dan f.is
icb. Qalaq vurdurmaq, üst-üstə yığdırmaq, qalaqlama işi gördürmək