f. 1. Keçmək (yanan şey). Ocaq söndü. Lampa söndü. – …Ocağın alovu sönüb tamam olurdu. A.Divanbəyoğlu
sif. və zərf 1. Parlaq olmayan, parlamayan və ya çox az parlayan; parıltısız. Sönük işıq. – Dağların, bağların libası sarı; Günəşin də sönük ziyası sa
is. 1. Sönük şeyin halı. 2. məc. Ölgünlük, ruhsuzluq, cansızlıq; ruh düşkünlüyü. // məc. Yekrənglik, maraqsızlıq, zəiflik
bax söküntü 2-ci mənada
[ər.] bax ekzema
bax ekzemalı
is. [ər.] Alver, alış-veriş. [Həkim gülüb dedi:] Hacı ağa, belə də sövdə olarmı? Ə.Haqverdiyev. [Əli Sərdara:] Sövdənizin baş tutmaması, yəqin ki, heç
is. [ər. sövdə və fars. …gər] köhn. Parça alverilə məşğul olan adam, tacir, parça mağazası sahibi. [Hacı Saleh:] Sənə məlumdur ki, bu şəhərin sövdəgər
is. köhn. Sövdəgərin işi, peşəsi; parça ticarəti ilə məşğul olma. [Hacı Qara:] …Mən bir fağır adamam, peşəm sövdəgərlikdir
1. “Sövdələşmək”dən f.is. 2. məc. Dilləşmə, uzlaşma; gizli saziş, razılıq, sözbirlik
f. köhn. Alverdə, sövdədə razılığa gəlmək, saziş bağlamaq, razılıq əldə etmək, razılaşmaq. – Sonra sövdələşərik, – deyib, tacir qeyri-müəyyən cavab ve
is. [ər.] : sövq etmək – 1) gətirmək, qabağına qatıb sürmək, aparmaq, irəli gətirmək; 2) təhrik etmək, səbəb olub bir nəticəyə aparıb çıxarmaq, çəkib
is. [ər.] bax instinkt. Əlbəttə, burada sövqi-təbiinin də qüvvətli bir amil kimi böyük rolu vardı. Ə
is. [ər.] Səs, səda. Çıxanda sövtü o şirin kəlamımın, Seyyid; O sövtə başdan-ayaq guş olduğum gecələr
[ər.] köhn. bax fonetika
is. 1. Dayaq, söykənəcək; söykənmək üçün hər cür şey. Salman söykəyə dirsəklənərək bir-iki dəfə öskürdü
sif. və zərf Söykənmiş halda, söykənərək, dayanaraq. Söykəkli yatmaq. – [Səlim] ayaq üstə ağaca söykəkli durdu
“Söykəmək”dən f.is
f. Dayamaq, dirəmək, yapışdırmaq. Əlini başına söykəmək. Belini divara söykəmək. – Ağca başını oğlunun gen sinəsinə söykəyib mürgüləyirdi
is. 1. Divanda, stulda, skamyada və s.-də kürəyi söykəmək üçün dayaq. [Qadın] yun şalını umuzundan alıb kreslonun söykənəcəyinə saldı
“Söykənmək”dən f.is
f. 1. Arxasını və ya bədənin bir yerini bir şeyə dayayaraq dayanmaq; durmaq, istinad etmək. Bir daşa söykənib, tüfəngimi [pələngə] tərəf yönəltdim
“Söyləmək”dən f.is
f. Demək. Nə söyləyirsən? – [Sultan bəy:] Qızım, sənin istədiyin, kimdir? Söylə görək. Ü.Hacıbəyov. Zeynal yavaşca addımlarla Mehribana yaxınlaşdı
“Söylənmək”dən f.is
1. qayıd. Öz-özünə danışaraq bir şeydən şikayətlənmək; deyinmək, donquldanmaq. Pərdə açıldıqda Qulu otağı süpürərkən öz-özünə söylənir
“Söyləşmək”dən f.is
qarş. Bir işin necə edilməsi haqqında danışmaq, müzakirə etmək; söhbətləşmək, dilləşmək, məsləhətləşmək
“Söylətmək”dən f.is
icb. Söyləməyə məcbur və ya sövq etmək; danışdırmaq, dindirmək. Hankı bir sərxoşu söylətdim, inan; Bəhs edər gördüm o, huşyarlıqdan
“Söymək”dən f.is
f. Nalayiq, pis, ədəbsiz sözlərlə təhqir etmək. Kişi evə qayıdıb götürür dəyənəyi və arvadına bir-iki çəkib başlayır söyməyə
is. bot. Adətən sulaq yerlərdə bitən, ensiz yarpaqları, elastiki budaqları olan ağac və ya kol. O tay-bu tay arx boyu düzülmüş cavan söyüdlərin zərif
is. bot. Ətirli çəhrayı və ya ağ çiçəkləri olan, ensiz yarpaqlı, həmişəyaşıl kol-bitki. Oleandr və ya söyüdgülü geniş becərilən bəzək bitkisidir, yarp
sif. Söyüd ağacları olan, kənarlarında söyüd bitən. Söyüdlü yollar. Söyüdlü bağlar. – Ey söyüdlü dərə, ey dumanlı dağ; Səfaya daldığım yerdir bu yerlə
is. Söyüd ağacları olan yer, söyüd olan yer. [Miraxurla Səfər] yaxındakı çayı keçib bir söyüdlükdə dayandılar
“Söyülmək”dən f.is
məch. Söyüşə məruz qalmaq. // Danlanmaq, məzəmmətlənmək. Hər gün söyülürəm, hey danlanıram; Bəlkə danlaqlardan xoşhallanıram
is. Nalayiq, qaba, təhqirli söz(lər). Bu söz Qurban üçün söyüşdən də pis oldu. T.Ş.Simurq. Hacı Aslan söydükcə qızışır, qızışdıqca söyüşünü qəlizləşdi
sif. və is. Söyüş söyməyə adət etmiş, çox söyüş söyən (adam). Söyüşçü adam. – Fərəc bəy … böyük şəhərlər gəzməsinə, məktəblərdə oxumasına baxmayaraq,
bax söyüşçü. Nadinc, söyüşkən, bu doqquz yaşında uşaq bütün müəllimləri təngə gətirmişdi. S.S.Axundov
“Söyüşmək”dən f.is
f. Bir-birini söymək, birbirinə nalayiq, qaba, təhqirli sözlər demək. Qonşular bir az söyüşdükdən sonra iş vuruşmağa müncər oldu
is. 1. Bir şey və ya hadisə haqqındakı anlayışın səslə ifadəsindən ibarət olan nitq vahidi; kəlmə. Sözün mənası
is. Danışıq, söz, dedi-qodu, mübahisə, narazılıq. Əsgər bostan suvaranların danışığını və söz-sovlarını qaldırmaq üçün Kosanın bostanına çatacaq miqda
1. Söhbət, danışılan sözlər. Söz-söhbəti naz oğlan; Keyf-damağı saz oğlan; Özün gələ bilməsən; Nə sözün var yaz, oğlan
sif. və is. Sözü, mətləbi, işarəni tez dərk edən, başa düşən; arif
ara s. Yeri gəlmişkən, yeri gəldikcə, söhbət əsnasında. Mirzə Kərim maaşının azlığını sahibkar olan Ağa Murad bəyə sözarası neçə dəfə söyləmişdisə də,
is. Əsərin (kitabın) axırında müəllif və ya naşir tərəfindən verilən son izah, məlumat, son söz