is. Yetişmiş, dəymiş meyvənin halı
“Yetişmək”dən f.is
f. 1. Bir istiqamətdə gedərək nəzərdə tutduğu bir yerə çatmaq, yetmək, varmaq, varid olmaq. Yüzbaşının çavuşu Nəzərəli at üstə, çaparaq yetişər xərmən
sif. 1. Dəymiş, yeməli hala gəlmiş. Yetişmiş meyvə. Yetişmiş üzüm. // İşlənmək, yeyilmək, istifadə edilmək üçün hazır olan; gəlmiş
sif. 1. Hər cəhətdən yetişmiş, kamilləşmiş, təcrübəli. Yetkin adam. Yetkin mütəxəssis. Yetkin sənətkar
“Yetkinləşmək”dən f.is
f. 1. Yetkin hala gəlmək, təcrübələnmək, kamilləşmək; daha yetkin olmaq. 2. Dəymək, yetişmək (meyvə, taxıl)
is. 1. Təcrübəlilik, kamillik. [“Dəli Kür”] …əsərin toxumu İ.Şıxlının qan yaddaşında həmişə mövcud olub, sadəcə, əlverişli şərait yarananda – oyanıb,
1. “Yetmək”dən f.is. 2. sif. Yetişmiş, yetkin. Gölə cumar yaşılbaşlı sonalar; Əcəb yetmə gözəl bəslər analar
f. 1. bax yetişmək 3-cü mənada. Pul sənə yetdimi? Məktub sahibinə hələ də yetməmişdir. Sənə yetmək olmur
1. Altmış doqquzdan sonra gələn say – 70. Yetmişdə yeddi onluq var. Yetmiş manat. Yetmişə yaxın adam
1. is. Yetmiş il davam etmiş dövr, ömür. Yetmişilliyini bayram etmək. Yetmişilliyi münasibəti ilə gələn təbriklər
“Yetmiş”dən sıra s
sif. Yetmiş yaşında. Yetmişlik bir qarı
sif. Yetmiş yaşında olan. Yetmişyaşlı qoca. Yetmişyaşlı qadın
[qəd.] bax eyi. Əgərçi bir neçə gün xar zəhmətin çəkdin; Vəli yey oldu gününgündən ey həzar, bu il. Qövsi
bax yiyə
is. Metalı yonmaq, təmizləmək üçün üzəri diş-diş olan polad alət; suvand, törpü. İnşaata gələndə yeyəni tutmağı bacarmayan … İbrahimə ustası mürəkkəb
is. Yeməyə yarayan hər şey, yeyinti şeyləri, azuqə, ərzaq məhsulları. Yeyəcək ehtiyacı. Yeyəcək vermək
sif. Qidasız, yeməksiz, azuqəsiz, yeyintisiz. Yeyəcəksiz (z.) qalmaq
is. Yeyəcəyin olmadığı hal; azuqəsizlik
“Yeyələmək”dən f.is
f. Yeyə ilə yonmaq, sürtüb nazikləşdirmək və ya təmizləmək (metalı). Dəmiri yeyələmək
“Yeyələnmək”dən f.is
məch. Yeyə ilə yonulmaq, sürtülüb nazikləşdirilmək, təmizlənmək
“Yeyələtmək”dən f.is
icb. Yeyə ilə yondurmaq, yeyə ilə sürtdürüb nazikləşdirmək, təmizlətmək. Açarı bir qədər yeyələtmək lazımdır
“Yeyib-içmək”dən f.is
f. 1. Qidalanmaq, yaşamaq üçün qida qəbul etmək. [Hacı Murad:] Öz yeyib-içməyiniz az idi, bunlar da artdı
f. Heç bir işlə məşğul olmamaq, tüfeyli həyat keçirmək. [Əsgər:] Yaxşı, indi bu sağ və salamat cavan bəs neyləsin, elə yeyib-yatsın?! Ü
is. və sif. 1. Yeyən, qidalanan, yemək alan. Yeyicilərin sayı. 2. bax yeyimcil. 3. Kimyəvi cəhətdən pis təsir edən; pozucu, dağıdıcı
bax yeyimcil
is. 1. Qarınqululuq, yeyimcillik. 2. Kimyəvi cəhətdən pis təsir etmə, pozuculuq, dağıdıcılıq xassəsi
“Yeyilmək”dən f.is
is. məh. Ən çox üzə çıxan pis yara, dəri vərəmi, qurdöşənəyi
məch. 1. Ağızda çeynəyib udulmaq, mədəyə ötürülmək. Çörək yeyilmək. Xörək yeyilmək. Yemək yeyilmək. – Mirzənin atasının evində nahar yeyilirdi
bax yeyimlik
sif. Çox yeyən, yeməyi çox sevən, qarınqulu. Yeyimcil adam
is. Yeyimcil adamın hal və keyfiyyəti
sif. Yaxşı yeyən, yeməyi yaxşı olan yeyimli adam
is. Bir dəfə yeməyə çatan miqdar. Bir yeyimlik çörəyimiz qalıb
sif. Tez, cəld, iti, sürətli, itigedən. Yeyin at özünə qamçı vurdurmaz. (Ata. sözü). // Zərf mənasında
zərf Tez-tez, cəld-cəld, iti-iti, sürətlə. Yeyin-yeyin yazmaq. – Bu dağ mənim, o dağ sənin; Yem toplardı yeyin-yeyin; Döşlərinə süd yığardı; Buynuzuna
“Yeyinləmək”dən f.is
f. İti (tez, cəld, sürətli) addımla yerimək, addımlarını sürətləndirmək. Qoca daha da yeyinlədi. Baxdı ki, yox, bu dəfə səs lap qulağının dibindən gəl
“Yeyinləşdirilmək”dən f.is
məch. Sürəti artırılmaq, daha da sürətləndirilmək, cəldləşdirilmək
“Yeyinləşdirmək”dən f.is
f. Daha da sürətləndirmək, sürətini artırmaq; yeyinlətmək. Xanpəri addımlarını yeyinləşdirdi. Ə.Vəliyev
“Yeyinləşmək”dən f.is