is. Kiçik təpə, balaca təpə. …Afaq çoxdan bu yerləri tərk etmiş quşları da geri qaytarmaq istəyərək bağçadakı təpəciyə …bir çanaq arpa səpələdi
bax qaşqa 1-ci mənada. Təpəl balaq dingildəyib həyətdən çıxdı, özünü camışın altına atdı. B.Bayramov
sif. və zərf Qabı, səbəti və s.-ni kənarlarından artıq doldurma; dopdolu, ağzınacan dolu, ləbələb. [Yusif] kolun altında gizlənmiş tənəyin üzümündən d
“Təpələmək”dən f.is
f. 1. Təpə kimi yığmaq, təpə əmələ gətirmək; qalaqlamaq. Torpağı təpələmək. 2. Başına qapaz vurmaq
“Təpələnmək”dən f.is
f. Təpə kimi yığılmaq, təpə əmələ gəlmək; qalaqlanmaq. Maşından boşalan qum təpələndi. – Şəkər süfrənin üstündə girdə məcməyi dolusu qalxıb təpələndi
sif. Təpəsi, təpələri olan; sivri. Təpəli dağ. Təpəli yer
is. 1. Təpə olan yer, təpə yer, dərəli-təpəli yer. [Yaşlı kişi:] Oğlanlı-qızlı bir araya toplaşar, Şərəf xalagilin ağ və təmiz qumdan ibarət olan təpə
is. Qeyrət, namus, bacarıq. Adın varmış, təpərin yox. (Ata. sözü)
sif. Qeyrətli, namuslu, bacarıqlı. [Salman] zəif və qorxaqlara özünü təpərli (z.), tələbkar, amansız göstərirdi
is. Ayaqla vurulan zərbə. Telli bütün acığını [pişikdən] çıxarmaq istəyirdi. Ayağilə ona bir təpik ilişdirdi
bax təpikcil
sif. Çox təpik atan, şıllaq atan (heyvan haqqında). Təpikcil at
“Təpikləmək”dən f.is
f. 1. Təpiyi ilə vurmaq, təpik vurmaq, ayaqları ilə zərbə endirmək. [Bayraməli bəy:] …Yoxsa istəyirsən yıxım, qarnını təpikləyim? N
“Təpiklənmək”dən f.is
məch. Təpiklə vurulmaq, təpiklər altında qalmaq, ayaqlanmaq. Müharibə meydanında mərmər başlar əzilməkdə idi, qarınlar təpiklənməkdən ayran tuluğuna d
“Təpikləşmək”dən f.is
qarş. Bir-birini təpiklə vurmaq, təpikləmək. Dayçalar təpikləşir. – [Uşaqların] bəziləri təpikləşir, bəziləri qoşa durub yüyürür, bəziləri isə …yoldaş
“Təpilmək1”dən f.is
“Təpilmək2”dən f.is
1. f. Soxulmaq, zorla girmək, dürtülmək, özünü soxmaq. Uşaq anasının qucağına təpildi. – [Sara] vaxsey, ciyərin yansın! Kişi bilər, – deyə, evə təpild
bax bellənmək. Meynəlik təpildi
“Təpimək”dən f.is
f. dan. Qurumaq, qupquru olmaq, suyu çəkilmək. Gülpərinin özü də susuz idi. Dili-dodağı təpimişdi. M
“Təpinmək”dən f.is
f. 1. Acıqlanmaq, bərk danlamaq, üstünə qışqırmaq; hədə-qorxu gəlmək. [Balaqardaş:] Rzaquluya elə təpinmişəm ki, qorxusundan evdən çölə çıxa bilməyir
“Təpişdirmək”dən f.is
f. 1. Təpib doldurmaq, basıb doldurmaq. 2. məc. Acgözlüklə yemək, içəri ötürmək. Varis qarşısındakı soyuq şorbanı təpişdirərkən qızı gözucu süzdü
is. 1. Xalq təbabətində: bədənin sınıq, çıxıq, əzik yerinə qoyulan yağlı isti xəmir parçası. Sınıq yerə təpitmə qoymaq
“Təpitmək”dən f.is
f. Od üzərində və ya gündə azacıq qurutmaq. Xəmiri təpitmək. // Ümumiyyətlə, qurutmaq
bax təpitmə1 1-ci mənada. [Cabbar bəy:] Əndamına təpmə qoymaqdan qollarım az qalıbdır qurusun. N.Vəzirov
is. Tüfəng, top və s. odlu silahların atılan zaman şiddətlə geriyə basması. Topun təpməsi. – …Tüfəng açıldı
f. 1. Bir şeyi başqa bir şeyin içərisində yerləşdirmək; soxmaq, salmaq. [Xırdaxanım:] Qırqovul başını kola təpər, dalından xəbəri olmaz
f. Belləmək. Gülşən elə cəld, elə sürətlə yer təpirdi ki, onun üz-gözündən tər axırdı. Ə.Vəliyev
sif. Lap təzə, tamamilə təzə, qədtəzə, heç işlənməmiş. Təptəzə köynək. Təptəzə ev. – Təptəzə, püstə rəngində “Pobeda” maşını asfalt yolla süzürdü
is. 1. Xüsusi dərialtı vəzilərin ifraz etdiyi şəffaf maye. Maşında oturanların alnından tər süzülürdü
sif. və zərf Hələ solmamış, təzə, təravətli (gül, göyərti və s. haqqında). Tər göy soğan. Tər bənövşə
bax təptəzə. Tər-təzə otların ətri insanı bihuş edirdi. C.Cəbrayılbəyli. Bina təzə, ağac təzə, yer təzədir; Ördəklərin yuvası da tər-təzədir
is. [fars.] Mahnı, şərqi, nəğmə; ahəng. Yayılıbdır ətrafa; Quşların təranəsi. M.Seyidzadə. // Obrazlı təşbehlərdə
is. [ər.] Təzəlik, lətafət, gözəllik. Çiçəklərin artdı təravətləri; Fərəh verir qəlbə lətafətləri. A
“Təravətlənmək”dən f.is
f. 1. Təzələnmək, tərlənmək, lətafətli olmaq. Sulandıqda güllər təravətlənir. – Aralanır buludlar; Təravətlənir otlar
sif. və zərf 1. Təravəti olan; tər, təzə. Təravətli gül. – …Hər tərəfdə otlar göyərmiş, ağacları təravətli yarpaqlar örtmüşdür
is. [ər.] 1. Təhsil verməklə, hər hansı adət, ədəb və davranış qaydaları və s. aşılamaqla yetişdirib böyütmə
is. 1. Uşaq tərbiyə müəssisələrində (körpələr evi, uşaq bağçası, uşaq evi və s.) uşaqların tərbiyəsi ilə məşğul olan adam
“Tərbiyələndirilmək” dən f.is
məch. Tərbiyə edilmək