sif. [ər. bəla və fars. didə] köhn. Bəla görmüş, bəla çəkmiş, başına bəla gəlmiş; çoxlu bəla və müsibət görməklə təcrübə və sınaqdan çıxmış (adam)
bəladidə
bəladidə bax bəlakeş
ə. və f. bax bəlazədə