s. bax taqətsiz
bitaqət
f. və ə. 1) gücsüz, halsız, zəif, taqəti olmayan; 2) təcrübəsiz, naşı
прил. немощный, бессильный, слабый, усталый
zərf [fars. bi… və ər. taqət] Taqətsiz. Belə gözəl düşə ay qabağına; Tamaşa eyləyən bitaqət olur. M.P