CƏFTƏ

is. [ ər. ] Möhkəm bağlanmaq üçün qapıya, pəncərəyə və s.-yə vurulan dəmir qarmaq.
[Əbülhəsənbəy:] …Xidmətçi yatan qapının çöldən cəftəsini vurdum. M.S.Ordubadi.
Rəzələri paslanmış bir qapı küləkdən açılıb örtülür, sallanan cəftəsi gah taxta qapıya, gah da dəmir halqaya toxunurdu. M.Rzaquluzadə.

Синонимы

  • CƏFTƏ qıfıl — kilid — rəzə
  • CƏFTƏ CƏFTƏ (qapının arxa tərəfində düzəldilən qarmaq) Daxmanın boz divarları, cəftəsi qırılmış qapısı, birtaylı pəncərəsi həsrətlə Pərini çağırırdı (M

Этимология

  • CƏFTƏ Farsca “əymək” mənasını verən cəftən məsdəri ilə qohumdur. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
CƏFƏROTU
CƏFTƏLƏMƏ

Значение слова в других словарях