CƏFTƏ

is. [ ər. ] Möhkəm bağlanmaq üçün qapıya, pəncərəyə və s.-yə vurulan dəmir qarmaq.
[Əbülhəsənbəy:] …Xidmətçi yatan qapının çöldən cəftəsini vurdum. M.S.Ordubadi.
Rəzələri paslanmış bir qapı küləkdən açılıb örtülür, sallanan cəftəsi gah taxta qapıya, gah da dəmir halqaya toxunurdu. M.Rzaquluzadə.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • CƏFTƏ CƏFTƏ (qapının arxa tərəfində düzəldilən qarmaq) Daxmanın boz divarları, cəftəsi qırılmış qapısı, birtaylı pəncərəsi həsrətlə Pərini çağırırdı (M
  • CƏFTƏ qıfıl — kilid — rəzə

Etimologiya

  • CƏFTƏ Farsca “əymək” mənasını verən cəftən məsdəri ilə qohumdur. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
CƏFƏROTU
CƏFTƏLƏMƏ

Digər lüğətlərdə

верня́к грандио́зно закоченева́ть на протяже́нии наме́стничать нея́вка пету́ния позлати́ть посре́дник шерстотка́чество безбоя́зненно беззако́ние взбелени́ться зака́тка изве́стно чернова́тый Ловать угор phone pitta pudding stone sea-fish националистический оттуда отчётно-выборный