DABBAĞ
[ər.] сущ. табагъчи (хамар табагъардай устӀар); // dabbağ etmək табагъ авун, табагъун (хамар табагъарна тумаждиз ва я лидиз элкъуьрун); ** dabbağda gönünə bələd olmaq (gönünü tanımaq) тӀур-кур чир хьун (са касдин кӀан-пун, гьар жуьре чинеба-эквеба крар вири хъсандаказ чиз хьун).