bax xilafət.
Allah bəndələri; xalq, camaat.
xəlvətxana, sufi zahidlərinin ibadət üçün çəkildikləri tənha yer.
sufilərin, zahidlərin qırx gün ibadətlə məşğul olmaları.
orta əsrlərdə İranda yaranmış sufi təriqəti.
orta əsrlərdə islam dövlətlərində müsəlman olmayan əhalidən alınan vergi, torpaq vergisi.
məsciddə cümə namazından qabaq minbərə çıxıb xütbə oxuyan din xadimi.
xətibin işi, xətib vəzifəsi, xitabət.
xitam vermə, Quranın oxunub başa çatdırılması.
xəttabiyə (bax) məzhəbinin tərəfdarları.
qatı şiə məzhəbinin adı.
şam namazından sonra qılınan namaz.
ərəb xəlifələrinin hakimiyyəti, xəlifəlik.
axirətdən əvvəl yer üzündə Allahın minillik hökmranlığının bərqərar olacağını təlqin edən dini təlim, nəzəriyyə
dərviş üst paltarı.
1. xirqə geyən dərviş; 2. məc. dərviş, zahid.
pravoslavlıqda və katolosizmdə ruhanilik rütbəsinə (diakon, keşiş və s. ) yüksəldilmə ayini.
bir şəxsə və camaata müraciətlə deyilən sözlər; müraciət.
müraciətlə.
1. xətiblik, məsciddə xütbə söyləmə; 2. aydın və səlis nitq söyləmə.
XX əsrin əvvəllərində Rusiyada mistik xristian təriqətlərindən birinin adı.
XVII əsrin axırlarında töycü verən kəndlilər içərisində meydana gəlmiş təriqət.
keçmişdə mədrəsədə təhsil alıb başına sarıq sarıyan, cübbə geyən adam və ya din xadimi, müəllim.
1. xristian dininə mənsub adam, xaçpərəst; 2. Xristian dini.
xristian dini qəbul etdirilmək.
xristianlığı yaymaq, xristian olmayan xalqları xristian etmək, xaçpərəstliyi qəbul etdirmək.
xristian dinini qəbul etmək, dönüb xristian (xaçpərəst) olmaq.
eramızın I əsrində meydana gəlmiş din; xristian dininə mənsubluq; xaçpərəstlik.
Allah, tanrı, xudavənd.
Allahverən, Allah vergisi.
Allah vermiş, xuda vermiş.
bir – birindən ayrılarkən «Allah saxlasın», «Allah hifz eləsin» mənalarında işlədilən söz.
«Allah eləməsin», «İraq olsun» mənalarında işlənir.
bax allahpərəst.
bax allahpərəstlik.
bax Xuda.
Ay Allah! Pərvərdigara! Xudaya!
Allah (dünyanın Allahı, dünyanın ağası).
bax xudavənda.
XVII əsrdə pəhləvi dilində yazılmış Allahı mədh edən dini kitab; minacat.
mövhumat (ağlasığmayan etiqad).
mövhumatçı.
mövhumatçılıq.
1. behişt, cənnət; 2. daimi, həmişəlik.
cənnət yaraşığı, cənnət bəzəyi.
uca, əla məqamda olan cənnət.
cənnət, behişt.
daimi qalan behişt (cənnətə işarədir).
gəlirin beşdə bir miqdarında olub seyidlərə verilən dini vergi, seyidmalı.
Azərbaycanda və qonşu ölkələrdə yaranmış və Abbasilər xilafətinə zidd çıxan bir təriqət.