1. dua oxuma, namaz qılma şəklində icra edilən dini ayin; 2. şitayiş, pərəstiş, Allahın buyurduqlarını yerinə yetirmə
ibadətlə məşğul olan adam.
bax ibadətxana.
İbadət yeri, ibadət edilən yer; ibadətgah, atəşgah, məbəd (məscid, kilsə, pir, ocaq və s.).
ibadət edən, səcdə edən.
Allah bəndələri.
şeytan.
dua, yalvarış.
dua və s.-nin yerinə yetməsi; yalvarış; diləmə.
1. müctəhidin ehkam və hədislərdən məna və hökm çıxarması; dini-hüquqi məsələlərə dair müstəqil mühakimə ixtiyarı; 2
ərindən ayrılan, ya əri ölən qadının təzədən ərə getmək üçün gözləməyə məcbur olduğu vaxt, müddət.
1. şeytan, iblis; 2. məc. amansız, qəddar (adam haqqında).
orucaçma, oruc açarkən yeyilən yemək, axşam yeməyi.
oruc açmaq üçün hazırlanmış yemək.
namaza başlarkən deyilən ilk təkbir.
bax ehram.
Quran surələrindən birinin adı («yalnız Allaha məxsus olan sifətlər» deməkdir); sədaqət, ürəyitəmizlik, saf məhəbbət
dini-sxolastik kitab.
xristianlarda: dini sitayiş obyekti; Allahın, yaxud övliyaların şəkli, geniş mənada İsanın, Məryəm ananın və bütün müqəddəslərin təsviri
ikonoborçuluq dini cərəyanın tərəfdarları.
VIII-IX əsrlərdə Vizantiyada meydana çıxmış, ikonalara sitayiş etməyə zidd olan dini cərəyan.
keçmişdə yalançı kimyagərlərin xariqüladə bir qüvvə və təsirə malik olduğunu iddia etdikləri mövhumi bir maddə
namazın əməllərindən biri.
namazın müstəhəb əməllərindən biri.
kitabını oxu (Quran ayələrindən).
pravoslav monastırının baş keşişinin titulu.
bəzi dinlərdə; qadın Allah, sənəm.
1. Allah; 2. Allaha məxsus, Allaha aid, Allaha dair.
Allah kimi yüksəldilmək, ucaldılmaq.
Allah kimi yüksəltmək, Allah saymaq.
dini ehkamlardan bəhs edən elm, dini elmlər; teologiya.
ilahiyyat alimi.
Ey Allah! (Allaha yalvarış).
bax allahsızlıq.
dinə görə göyün ən üst qatında müqəddəs bir məqam; məc. cənnət.
1. namaz qılanlara başçılıq edən ruhani (yəni camaatla qılınan namazlarda namazı qıldıran şəxs); 2. peyğəmbərdən sonra din işlərinə rəhbərlik edən ada
cümə günləri camaat namazına başçılıq edən ruhani.
bax imamlıq.
bax imamiyyə.
On iki imama inanan təriqət.
imam vəzifəsi, imam rütbəsi; imamət.
imam övladı, imam nəslindən olan.
inanma, dərin inam, etiqad.
İslam dinini qəbul etmək, müsəlman olmaq.
dindar, dinə inanan.
dinə inanmayan, dinsiz.
Ramazanda orucun başlanğıcı (yemək, içmək və s.-dən özünü saxlama).
XX əsrin əvvəllərində (1910-1912) qədim Afon (Yunanıstan) rus pravoslav monastırlarında rahiblər arasında meydana gəlmiş təriqətçi cərəyan
1. tövbə etmə, tövbə; 2. mürşidə (bax) müraciətlə təriqətə daxil olma.
Bibliyanın, İsanın həyat və təlimi haqqındakı qissələrdən bəhs edən və xristian dininin əsasını təşkil edən hissəsi, 2-ci hissə («Xoş xəbər», «Müjdə»