Həzrəti Əminənin Məhəmməd peyğəmbərə hamilə olduğunu bildirən gecə.
Allahın gözəl adlarından biri.
üzərinə kitab-dəftər qoyub oxuyub-yazmaq üçün açılıb-örtülən alçaq, kiçik miz.
1. rəhmli, mehriban, şəfqətli; 2. Quran surələrindən birinin adı; 3. Allahın gözəl adlarından biri.
1. mərhəmət, yazığı gəlmə.; 2. Allahın ölülərə rəhm edib günahlarını bağışlaması. (Allah rəhmət eləsin – yəni Allah rəhm edib günahlarını bağışlasın)
bir qiraət (namazın bir hıssəsi; həmd və ixlas surəsini oxuma), bir rüku və iki səcdə bir rəkət adlanır
bax ramazan.
peyğəmbərlik.
qiyamət günü (ölülərin dirilib qalxması).
elçi, peyğəmbər; mələk.
bax peyğəmbərlik.
Allahın elçisi, rəsulu.
doğru yol gedən, nicat yolu işləyən.
1. ruzi verən; 2. məc. Allah.
möhkəmləndirilmiş monastır, zaviyə; karvansara tipli sufi ibadətgahı.
dini etiqada görə gözəgörünməz adamlar (müqəddəs, ilahi şəxsiyyətlər).
qiyamət günündən qabaq on ikinci imamın (ə) zühurunda ölülərin dirilib təzədən qayıtması.
dərvişlərin çiyinlərinə atdıqları yun qumaş, parça, plaş; ziyarət paltarının sol çiynindən kürəyə və sinəyə salınan üst hissəsi
dində dönüklük, mürtədlik.
elmə, fənnə və dini məsələlərə aid kitabça.
behişt bağı.
1. İslamda: cənnətin gözətçisi və qapıçısı olan mələk; 2. məc. behişt.
yeri cənnət olan, behiştlik.
sentyabrın əvvəllərində keçirilən yəhudi bayramlarından biri.
şiə imamlarının ölümü haqqında mərsiyə, hekayə.
rövzə oxuyan, mərsiyə deyən adam; mərsiyəxan.
1. dini təsəvvürlərə görə insanın həyatında və təbiətində fövqəltəbii bir varlıq; 2. dini və idealist təsəvvürlərə görə insanda olan qeyri-maddi mahiy
kilsə tərəfindən Allah və insanlar arasında vasitəçi olan din xadimi.
din xadimliyi, dini ayin xidmətçilərinin xüsusi təşkil olunmuş qrupu; ruhaniyyət.
Quran surələrindən birinin adı («rumlular» mənasında işlənir).
Quran ayələrinin oxunması ilə insan bədənində bəzi müsbət dəyişikliklərin meydana gəlməsi.
oruc, orucluq.
oructutan.
oruc tutmayan, orucyeyən.
dinə görə, insanların ilk yaradılış günü.
1. haqq-hesab günü; 2. məc. qiyamət günü.
məhşər, qiyamət günü.
1. ruziyetirən, ruziverən; 2. məc. Allah.
üzü qibləyə.
allahlıq, tanrılıq, xudalıq.
bax rəkət.
namazda əlləri dizlərə dayayıb əyilmə hərəkəti, yəni namaz qılarkən baş ilə arxa düz olmaq şəkildə iki büküm əyilmə
cəmdə peyğəmbərlər.
islamiyyətdən əvvəl bəzi ərəb qəbilələrində aya, ulduzlara sitayiş etməkdən ibarət din.
Quran surələrindən birinin adı («cərgə-cərgə durnalar» deməkdir).
oruc tutan adamların imsakdan əvvəl yedikləri yemək.
1. dua (həzrəti peyğəmbərimiz üçün edilən dua); 2. dəfn günü vəfat edənin evinin üstündə ucadan oxunan minacat; 3
Məhəmməd peyğəmbərə və on iki imama verilən xeyirdua.
dua oxunduqdan sonra sağ əli üzə çəkmək ayini.