sif. sans attaches ni traditions
elsiz-obasız
прил. эл-уба авачир, ватан (диге) авачир, мескен авачир, кӀвал-югъ авачир.
s. (i.s.) without native land and nation
прил. не имеющий близких и родных; без роду и племени
sif. Yurdu, məskəni olmayan. Dilənçi Nurəddinin titrəməsini görüb dedi: – Məndən qorxma, oğlum, mən də elsiz-obasız bir dilənçiyəm