Dünya okeanına və qurunun səthinə düşən yağıntı ilə Dünya okeanından və qurunun səthindən buxarlanan suyun balansıdır
Yer səthinə gələn və oradan çıxan istilik axınının cəbri cəmi. Bu düsturla ifadə olunur: R+P+LE+V=0 Burada: R – yer səthinin radiasiya balansı: P – ye
Hidravlik təzyiq və ya ağırlıq qüvvəsinin təsiri ilə yeraltı suların yerini dəyişməsi.
Yer qabığının üst hissələrindəki süxur qatlarında (12-16 km dərinliyədək) maye, sülb və ya buxar halında olan sular; su saxlayan süxur xüsusiyyətindən
sənaye müəsisələrinin, xüsusilə energeti-ka, neft-kimya və kimyəvi komplekslərinin fəaliyyəti, həmçinin neftin çıxarılması zamanı çirkləndirici maddəl
Tərkibində yцksək qatılıqlı həll olan mineral maddələr olan yerlatı sular.
bütövlükdə (atmosferlə birlikdə) – Yer üçün, habelə ayrılıqda bütün atmosfer və bütün yer üçün olan istilik balansı
havanın tempe-raturuna görə iqlimlərin təsnifi sistemidir. Yerin işıqlanma qur-şaqları beş olduğu halda (bəzən səhv olaraq bunlar istilik qurşaqları d
Yerin gündəlik fırlanmasında şimalda və cənubda “hərəkətsiz” qalan iki nöqtəsidir, bu nöqtələrdə Yerin xəyali oxu yer səthi ilə kəsişir
müəyyən bir sahənin (mühitin) iqliminin kiçik məsafədə (1 km və az) ona qonşu sahələrdən bir və ya bir neçə elementi ilə seçilməsi
müəyyən coğrafi ərazidə tez-tez təkrarlanan və həmin ərazinin havası üçün səciyyəvi olan külək. Y.k.-lərə xəzri, gilavar misal ola bilər
mühitdə zərərli maddələrin (agentlərin) maksimum miqdarı, praktiki olaraq canlı orqanizmlərə, o cümlədən insana mənfi təsir göstərmir
(lat.yuvenilis-ilk) məqmadan ayrılmış oksigendən və hidrogendən ilk əmələ gələn sudur. Yer altında və ya yep səthində maqmadan ayrılmış belə su buxarı
Yer səthinin ətraf sahəyə nisbətən dəniz səviyyəsindən 200 m-dən yüksəkdə yerləşən hissəsi. Məs. Volqaboyu yüksəkliyi (375 m)
dağlıq ölkələrində bitki örtüyünün, torpağın, biosenozların şaquli yerləşmə qanunauyğunluğu və bir-birini əvəz edən qurşaqlar yaratması
Yer səthinin iqlim, biocoğrafi, quruda və torpaq xüsusiyyətlərinə görə isə günəş istiliyinin əsasən en dairəsi üzrə paylanmasına görə zonalara coğrafi
atmosferin yuxarı təbəqələrinin xarakteristikasının ölçülməsi.
su hövzələrinin dibində və ya qruntunda yaşayan heyvanların məcmusu.
zoologiyanın bir bölməsi; Yer kürəsində heyvanların hazırda və keçmişdə coğrafi yayılmasını, bu yayılmanı müəyyən edən müasir və keçmiş tarixi amillər
planktonun heyvanat komponenti (ibtidailər, meduzalar, evufauzidlər və s.). (yun. Zoon-heyvan və planktos-gəzən) – dənizlərin və şirin sulu hövzələrin