HİMAYƏ
\[ər.\] сущ. 1. хуьн (куьмек авачир, зайиф тир са кас), къайгъу къалурун, лувак кутун, нафакъадиз къачун; himayə olmaq кил. himayəsinə almaq (götürmək); himayəsinə almaq (götürmək) нафакьадиз къачун, къайгъу къалурун, лувак кутун, хуьн; 2. пер. къайгъу, куьмек, далу, арха; himayə etmək лувак кутун, хуьн.