1. Ovulmaq, dağılmaq. Lavaş kövrəlib.
2. bax kövrəklənmək 2-ci mənada.
[Xavər] sevincindən kövrəlmiş halda qapını açdı…
Qoca sanki öz acı istehzasından özü kövrələrək, yaşarmış gözlərini kənara çevirdi.
Arvadın kövrəldiyini görən kişi, Ümidin başına gələn əhvalatı qəti dandı…
◊ Ürəyi (qəlbi) kövrəlmək – bax kövrəklənmək 2-ci mənada.
[Mahmud:] Sən ağlayanda mənim də ürəyim kövrəlir, ağlamağım tutur.
Bizimlə görüşərkən ürəyi kövrəlib ağladı.
Dodağı nəğməli bu büllur bulaq; Könlümü açmayır, kövrəlir könül.