LAÜBALI

sif. [ ər. ] Etinasız, saymaz, heç bir şeyə əhəmiyyət verməyən, laqeyd, sayğısız, qeydsiz, qayğısız. Laübalı adam.
[Mirzə] şərabı masanın üstünə qoyub, özünə bir laübalı sifət verib aynaya baxdı. Ə.Haqverdiyev.
Arif laübalı qəhqəhə ilə cibindən bir revolver çıxarır. H.Cavid.

Синонимы

  • LAÜBALI laübalı bax laqeyd
LAUREATLIQ
LAÜBALILIQ

Значение слова в других словарях