(-ди, -да, -ар) 1. dilənçi, yolçu, sail; 2. məc. səfil, avara, qapı-qapı gəzən, dərbədər, sərsəri, sərgərdan, veyl
1. dilənçilik, yolçuluq, saillik; 2. məc. səfillik, sərsərilik, avaralıq, sərgərdanlıq.
zərf dilənçi kimi, dilənçiyə məxsus bir tərzdə.
dəstə, əl ağacının başı (tutacağı).
bax къекъвераг.
bax къекъверагвал.
(-и, -а) c. bax къегъ.
(-из, -на, къекъечӀ) f. 1. aralanmaq, çəkilmək; 2. yana çəkilmək, kənara çəkilmək, bir tərəfə çəkilmək; yol vermək
(-из, -на, къекъиф) f. 1. pörtmək, qızarmaq, qırmızı rəng almaq, qırmızılaşmaq (hərarətdən, xəcalətdən və s
bax къуькъуьм.
(-вез, -вена, къекъуьгъ) f. 1. müxt. mən.: gəzmək: yerimək, dolaşmaq; къекъвей кӀваче цаз акӀида. Ata
is. 1. döngə; dirsək; вацӀун къекъуьн çayın dirsəyi; 2. gəzmə, gəzinti; gəziş, yeriş.
(-ри, -ра) 1. yeriş, yerimə tərzi, gəziş; 2. gəzmə, gəzinmə, gəzinti, ayaqseyri; 3. axtarış, kəşfiyyat; 4
(-из, -на, -а) f. 1. gəzdirmək; 2. icb. axtartmaq; 3. döndərmək; * тум къекъуьрун bax тум¹ [ттум].
1. odçəkən, atəşkeş; 2. ağac qarmaq, doğanaq.
(-из, -на, къекъягъ) f. müxt. mən.: гьача къекъягъун dəstək vurmaq, dirək salmaq, dayaqlamaq; кьуьл къекъягъун təpiklə vurmaq, təpik atmaq; гапур къек
(-ди, -да, -яр) 1. qala, istehkam; Дербент къеле Dərbənd qalası; 2. къеледин qala -i [-ı]; къеледин цлар qala divarları
qalay; къеле гун a) qalaylamaq, ağartmaq (mis qabı); b) məc. dil tökmək, şirin sözlərlə razı salmağa, başını tovlamağa çalışmaq; qılığına girmək, tovl