(-ри, -ра) c. bot. yabanı üzüm.
köhn. vuruşma, döyüş, dava, müharibə; тӀигъдин ким döyüş meydanı.
bax тӀегъерхъан.
təql. tıq-tıq, çıq-çıq (saat səsi); çıqqıltı; тӀикь-тӀикь авун tıq-tıq eləmək, çıq-çıq eləmək, çıqqıldamaq, tıqqıldamaq (saat və s
тӀили фу yayma çörək (acıtmasız xəmirdən bişirilən nazik çörək).
sadə; adi.
(-ди, -да, -яр) sızıntı, sızıb tökülən su damcıları (tavandan); тӀили атун dammaq, damcı-damcı axmaq, tökülmək
bax тилисим.
1. zərf, sif. az; виш дуст тӀимил я, са душман – гзаф. Ata. sözü dost min isə – azdır, düşmən bir isə – çoxdur; 2
хьун f. 1. azalmaq, əskilmək, çəkilmək, düşmək, zəifləmək, məhdudlaşmaq; 2. az olmaq, azlıq etmək, çatışmamaq, kifayət etməmək, ehtiyacı ödəməmək, təm
zərf az-az; yavaş-yavaş, tədriclə; azca-azca.
zərf 1. az-maz, bir az, az miqdarda, cüzi; zəif; 2. bir qədər, az-çox.
(-из, -на, -а) f. azaltmaq, əskiltmək, az etmək, ixtisar etmək.
azlıq, kifayətsizlik, çatışmazlıq.
təql. üstdən tökülən maye damcılarının çıxardığı incə səs.
(-ри, -ра) c. çarıq növü (göndən tikilmiş).
dial. lazımsız, gərəksiz, işəgəlməz.
(-и, -е, -ер) 1. burun, üz, sifət (heyvanlarda); вакӀан тӀиш donuz burnu; тӀиш ктадун burun ilə eşmək, dağıtmaq, burunlamaq; 2
ağız-burun, surət, sifət; üz, sir-sifət; * тӀиш-пӀуз акадарун ağız-burnunu əzişdirmək.
bax тӀун¹.
(тупӀу, тупӀа, тупӀар) 1. barmaq; тупӀун barmaq -i [-ı]; тупӀун гелер barmaq izləri; чӀехи тӀуб (кӀанчӀал тӀуб) baş barmaq; кьулан тӀуб orta barmaq; з
zərf 1. barmaq-barmaq, az-az, hissə-hissə; вичи тӀуб-тӀуб хкудда, вичикай цӀиб-цӀиб атӀуда. Ata. sözü barmaq-barmaq oğurlayan, qarış-qarış oğurladar;
1. yazıq, fağır, məzlum; zavallı, biçarə, aciz; 2. acınacaqlı, zavallı, bədbəxt, talesiz, uğursuz; * тӀува атун yazığı gəlmək, rəhmi gəlmək, mərhəmət
yazıqlıq, fağırlıq, məzlumluq, acizlik.
(-ди, -да) 1. epidemiya; 2. məc. çox tez və geniş yayılan hər hansı bir şey haqqında.
...içindən, ...arasından; ilə, -la, -lə; тамай тӀуз фин meşənin içindən getmək.
(-ди, -да, -ар) 1. xasiyyət; 2. adət, vərdiş; кицӀи вичин тӀул квадардач. Ata. sözü it sümsünməkdən əl çəkməz
(-а, -а, -ар) 1. düz yer, düz, düzən, düzənlik; 2. alçaq yer, alçaq yerlər.
may.
da, də; -sana, -sənə (əmr bildirən fellərdən sonra gələrək təkid, israr, xahiş, əmr bildirir); ша тӀун! gəl də! gəlsənə!; къачу тӀун! al da! alsana!
(-а, -а, -ар) 1. axur, yem təknəsi, yem qutusu (tövlədə); кьве ламра са тӀуналай мух недач. Ata. sözü iki eşşək bir axurdan arpa yeməz; 2
1. unluq; 2. dəyirman təknəsi; 3. köhn. ağızotluq.
(-из, -на, -а): хир тӀунун xır (çəltik) əkmək; bax хир¹ (хир кутӀунун).
(-ди, -да, -ар) qoğal, kiçik çörək, kökə; bulka.
(-ри, -ра) yaln. c. 1. bayramqabağı, ərəfə, bayram axşamı; 2. etnoqr. ərəfə günü səhərdən başlayaraq keçirilən «ərəfə» mərasimi
(-уни, -уна, -ар) qaşıq; чайдин тӀур çay qaşığı; кӀарасдин тӀур taxta qaşıq; тӀурунал нез тумунал вил акъудмир
(-уни, -уна, -ар) 1. ziyil; şiş, ur, fır, törəmə, qoz; çıxıntı; 2. sızaq, səpgi; xora; тӀурар акъатун a) səpmək, səpgi çıxarmaq; b) ziyil tökmək, çoxl
(-уни, -уна, -ар) 1. bot. tumurcuq, düymə, puçur, gözcük; тӀурар ахъаюн tumurcuqlanmaq, düymə açmaq; puçurlanmaq; 2
qab-qaşıq; * тӀур-кур чир хьун gönünə bələd olmaq.
qaşıqqabı.
тӀурутӀум квай хьтинди narahat adam, daim vurnuxan adam, bir yerdə qərar tutmayan adam; daim təlaşda olan, daim tələsən, hövsələsiz, qərarsız adam; тӀ
(-ди, -да, -ар) 1. tufan, boran, fırtına, qasırğa; 2. məc. qovğa, mərəkə; həyəcan, vəlvələ, çaxnaşma; * тӀурфан акъатун a) tufan qopmaq, tufan başlama
тӀуш гун f. 1. tapdalamaq, ayaqlamaq, ayağı ilə basdalamaq; tapdalayıb əzmək; 2. məc. saymamaq; yerə salmaq, rədd etmək
(-из, -на, -а) f. 1. ovmaq, ovuşdurmaq, ovxalamaq, övkələmək, hövkələmək; masaj eləmək; далуяр тӀушунун kürəyini ovuşdurmaq; 2
(-и, -а, -ар) is. 1. yemək, taam, xörək, bişmiş; нисинин тӀуьн günorta yeməyi, nahar; 2. yem; тӀуьн гун a) yem (dən, ot və s
(нез, тӀуьна, неъ) f. 1. yemək; фу тӀуьн çörək yemək; тӀуьрдалай незмайди хъсан я. Ata. sözü yeməkdənsə ümidli olmaq yaxşıdır; 2
f. yeyib-içmək, yemək-içmək, qidalanmaq, qida qəbul etmək.
is. 1. yemək-içmək, qonaqlıq; тӀуьн-хъун гун qonaqlıq vermək, yedirib-içirtmək; 2. yeyiləcək və içiləcək şeylər; yemək, qida; тӀуьн-хъун авун yeyib-iç