əcaib, qeyri-adi, qəribə, təəccüblü.
əcaiblik.
(-ди, -да, -ар) əcəl, ölüm, ölüm çağı; ажалдик кьин (öz) əcəli ilə ölmək, təbii ölümlə ölmək; * ажал агакьун a) əcəli çatmaq (yetmək), ölüm vaxtı yeti
1. mif. əjdaha; 2. məc. çox qüvvətli, iri, heybətli, qorxmaz (adam); * къуьрен рикӀ авай аждагьан bax къуьр
1. əcəb, təəccüblü, qəribə; ажеб кар я əcəb işdir; 2. əcəb, çox yaxşı, çox gözəl, əla; ажеб ктаб я əcəb kitabdır; * ажеб хьана əcəb oldu, yaxşı oldu,
köhn. 1. əcəmi, ərəb olmayan; iranlı, fars; 2. tar. Əcəm, İran ölkəsi.
хьун f. 1. aciz olmaq, əlacsız qalmaq, köməksiz qalmaq; 2. acizləşmək, taqətdən düşmək, zəifləmək; 3
aciz; zəif, bacarıqsız; cəsarətsiz, qorxaq; ажуз кас aciz adam; * ажуз авун bax ажузарун.
(-из, -на, -а) f. 1. aciz etmək, acizləşdirmək, aciz olmasına səbəb olmaq; 2. taqətdən salmaq, zəif salmaq, zəiflətmək, üzmək
acizlik, bacarıqsızlıq, zəiflik, cəsarətsizlik, qətiyyətsizlik; ажузвал авун acizlik etmək, cəsarət etməmək, qorxmaq
zərf acizcəsinə, aciz bir halda.
(-ди, -да, -ар) 1. əzab, əziyyət, üzüntü, işgəncə; азаб гун əzab vermək, zülm etmək, işgəncə vermək, incitmək; 2
(-ди, -да, -ар) azar, xəstəlik, naxoşluq; * азар гун məc. azar vermək, əzab vermək, incitmək; азар атайди azar dəymiş, çərdəymiş, çərəndəymiş (ev heyv
dan. ah, qarğış, lənət; азбади кьун ahı tutmaq, qarğışı tutmaq.
туькьуьл азва a) acı, çox acı, acıca (şey); b) məc. dan. əzvay, acıdil, ətiacı (adam).
açıq, aydın, parlaq (hava); азгар хьун açıq olmaq, aydın olmaq, parlaq olmaq (hava).
aydınlıq, açıqlıq, parlaqlıq (hava haqqında).
bax азербайжанви.
azərbaycanlı, azəri.
[̓азим] zərf xeyli, çox, çoxlu, külli miqdarda.
bax азим.
bax азаб.
azot (kimyəvi element); азот квай azotlu.
din. Əzrayıl (ölüm mələyi); авачир чан Азраилдивайни къачуз жедач. Ata. sözü yoxdan Əzrayıl də can ala bilməz
nida ay, ey; ya; ай Аллагь! ey Allah!
nida ay; ay, ay, ay.
ay-hay, hay-hay (istehza, rişxəndlik bildirir).
(-ди, -да, -ар) eyvan; айвандин eyvan -i [-ı].
ayqır (döllük erkək at).
nida ay-hay! (kinayə, istehza, narazılıq ifadə edir).
(-ди, -да, -ар) eyham, ikimənalı (üstüörtülü) söz (ifadə); işarə; айгьам авун eyham etmək, kinayəli, üstüörtülü söz demək, işarə vurmaq
ara s. 1. eyhana, işdir, birdən, olmaya; 2. əgər təsadüfən; əhyana, əgər, hərgah, şayəd.
1. rişxənd, istehza; masqara, ələ salma, dolama, gülmə; 2. məc. zarafat, hənək; айгьанат авун bax айгьанатун
zərf 1. rişxəndlə, istehza ilə, masqara ilə, ələ salaraq; 2. zarafatla, zarafatyana, zarafatca.
(-из, -на, -а) f. 1. rişxənd eləmək, ələ salmaq, lağa qoymaq; masqaraya qoymaq, dolamaq; 2. məc. zarafat etmək, zarafatlaşmaq, hənəkləşmək
(-ди, -да, -ар) 1. ayıb, eyib; айиб гаф eyib söz; 2. eyib, qüsur, nöqsan; гьар таватдик са айиб жеда
(-ри, -ра) c. dan. abır, bədənin məhrəm (örtülü, ayıb) yerləri; cinsiyyət üzvləri (əzaları).
(-из, -на, -а) f. 1. eyib eləmək, eyibləmək, danlamaq, pisləmək, qınamaq, təqsirləndirmək; ayıblamaq (dan
ayin; ibadət.
(-йри, -йра) yaln. c. eynək, gözlük, çeşmək.
bax аэроплан.
uğursuz, bəxti gətirməyən.
ax-uf, ah-vay; айхь-уйхь авун ah-uf etmək, ah vay etmək, daim sızlamaq, daim inləmək, daim şikayət etmək
(-ди, -да, -яр) 1. xüs. aka (üstündə xörək bişirmək, həmçinin çörək yapmaq üçün gildən düzəldilən kiçik təndir növü); 2
(-из, -на, -а) f. 1. qarışdırmaq; qatmaq; 2. məc. fitnə fəsad salmaq, təfriqə salmaq, qarışıqlıq salmaq; араяр акадарун aranı qarışdırmaq; 3
[аккадарун] (-из, -на, -а) f. 1. baxmamaq, başlı-başına buraxmaq, fikir verməmək; bax акӀадарун (2,3); 2
akademik.
akademiya.
(-из, -на, акад) f. yağmağa başlamaq, başlanmaq; марф акадна yağış başlandı.