1. Kişi.
Çarpışmaq üçün lazım ikən mərdə cəsarət; Bilməm neçin olmuş sana qalib əsəbiyyət.
Üç nəfər mərd sahibi-iyman; Üçü bir yerdə etdilər peyman.
2. məc. Sözündə, əhdində möhkəm olan adam; vəfalı, etibarlı; alicənab.
Mərdlər ilən gəz ki, vəfadar olur; Nakəslərə yoldaş olan xar olur.
Koroğlu əyilməz yağıya, yada; Mərdin əskik olmaz başından qada. “”.
// Sif. mənasında.
[Uluq bəy:] Çeşmədən durusan, şəfəqdən oynaq; Belə mərd qızlarla gülər hər ocaq.
3. İgid, qəhrəman, cəsur, qorxmaz adam.
Bir badə zəhəri o mərd içərək; Dedi: – Azadlıq çal! – bir kamandara.
// Sif. mənasında.
Bu insan selinin qarşısında tək; Dayandı Qafqazın mərd oğulları.
Yüksəlsin qoy səsi mərd insanların; Azadlıq hər yerdə qələbə çalsın!
