NAÇAR

sif.zərf [ fars. ] Çarəsiz, əlacsız, naəlac.
[Yusif şah] naçar ümuri-səltənətin icrasına iqdam etdi. M.F.Axundzadə.
Aslan isə naçar öz qardaşını götürüb, bir balaca ev tutub orada sakin oldu. C.Cabbarlı.

□ Naçar qalmaq (dayanmaq) – əlacsız qalmaq, çarəsiz qalmaq, naəlac qalmaq, heç bir şeyə, yerə ümidi gəlməmək.
Usta baxdı ki, Alı kişini aldada bilməyəcək, axırda naçar qalıb onun öz qılıncını özünə verdi. Koroğlu”.
Axacaq ürəyə, idraka işıq; Bəs niyə nigaran, naçar qalmışıq? Şəhriyar.

Синонимы

  • NAÇAR çarəsiz — əlacsız
  • NAÇAR naçar bax əlacsız 1
NAÇALNİK
NAÇARLIQ

Значение слова в других словарях