NAQİL
[ər.] сущ. 1. кил. keçirici; 2. куьгьн. тухудай (са чкадай маса чкадиз); 3. куьгьн. риваят ийидай, нагъил ийидай; ван хьайи, чидай са затӀ масадаз рахадай (лугьудай), масадав агакьардай.
is. [ər.] 1. xüs. bax keçirici. Metal elektrik naqilidir. 2. köhn. Daşıyan, bir yerdən başqa bir yerə aparan, nəql edən
Tam oxu »I сущ. 1. проводник (вещество, способное пропускать через себя тепло, электричество, звук и т.п.). Elektrik naqilləri проводники электричества, naqili
Tam oxu »ə. 1) daşıyan, bir yerdən başqa yerə aparan; 2) nəql edən, rəvayət edən; danışan; 3) istiliyi, elektriki, səsi və s
Tam oxu »daşıyan, bir yerdən başqa yerə aparan, nəql edən, danışan, istiliyi, elektriki, səsi başqa cismə keçirən
Tam oxu »