QƏFLƏT

\[ər.\] сущ. 1. гъафилвал, хабарсузвал; 2. авамвал, буьндуьгуьрвал; // qəflətdə saxlamaq авамвиле хуьн; ксурун (пер.); 3. дикъетсузвал, къайгъусузвал, чалкечирвал, япалагъун; qəflət eləmək (etmək) дикъетсузвал авун; фикир тагун, рикӀелай алудун; яб тагун; ** qəflət yuxusu пер. ксун, хабарсузвал, дуьньядикай хабарсуз хьунухь.
QƏFİLDƏN
QƏFLƏTƏN

Значение слова в других словарях