sif. Rütbəsi olan, müəyyən rütbə sahibi olan. Əbülfət mirzə qapını açan kimi qarşısında böyük rütbəli bir İran məmurunu və iki nəfər də polis nəfərini
rütbəli
dərəcəli — vəzifəli
имеющий чин, высокое звание
s. 1. (i.s.) having a title / rank; 2. honorable
прил. тайин са чин авай.
sif. ~ şəxs titulaire ; gradé, -e