sif. [ər. rəiyyət və fars. …pərvər, …pərəst] köhn. Öz rəiyyətini sevən, onun rifahına çalışan. Atabəylər rəiyyətpərvər deyildir
rəiyyətpərəst
s. bax rəiyyətpərvər
ə. və f. bax rəiyyətpərvər