RİYAZƏT
[ər.] сущ. дин. Аллагьдикай кичӀе яз, вичи-вич дуьньядин нямет ва лезетрикай магьрум авуна, нефсиниз кӀанивал тавуна а дуьньядин ашкъидалди текдиз яшамиш хьунухь.
is. [ər.] din. Allahdan qorxaraq, özünü dünya nemət və ləzzətlərindən məhrum edib zahidliyə qapılma. Adətim hər zaman riyazətdir; Bütün insanlara məhə
Tam oxu »ə. 1) dünyanın rahatlıq və ləzzətlərindən əl çəkib məhrumiyyətdə yaşama, nəfsini öldürmə; 2) m. çətinlik, işgəncə, əzab
Tam oxu »