м мн. 1. duzlama, duzlanma, duza qoyma, duza qoyulma; 2. şoraba, duzbora
ср şoranlaşma; засоление почвы torpağın şoranlaşması
прич. 1. duzlanmış, duza qoyulmuş; 2. xüs. şoranlaş(dırıl)mış (torpaq və s.)
сов. 1. duzlamaq, duza qoymaq; 2. şoranlaşdırmaq
сов. 1. duzlanmaq, duza qoyulmaq, duz hopmaq; şorabalaşmaq; 2. xüs. şoranlaşmaq
ж мн. нет bax засол 1-ci mənada
прил. şoraba -i[-ı]; засолочная бочка şoraba boçkası
прил. şoraba (duzbora) -i[-ı]
м xüs. şorabaçı
ж xüs. şorabaçı qadın (qız)
несов. 1. bax засолиться; 2. duzlanmaq, duza qoyulmuq; 3. şoranlaşdırılmaq (torpaq)
сов. dan. fısıldamaq, fısaldamağa başlamaq
ср 1. zibilləmə, zibillənmə; 2. çirklənmə, çirkləndirmə; 3. pozulma, bağlanma; tutulma
ж мн. нет zibillənmə; zibillilik
прич. 1. zibillənmiş, zibilli; 2. çirklənmiş, kirlənmiş, kirli; 3. pozulmuş, pozğun (qarın); 4. tutulmuş (qanov və s
м k. t. alaq, alaq otu
сов. 1. zibilləmək; 2. çirkləndirmək. kirləndirmək; 3. pozmaq, bağlamaq (qarnı); 4. tutmaq; засорить канаву qanovun yolunu tutmaq; lazımsız, ziyanlı (
сов. 1. zibillənmək; 2. çirklənmək, kirlənmək; 3. pozulmaq, bağlanmaq (qarın); 4. tutulmaq, yolu tutulmaq (qanovun və s
несов. bax засорить
несов. 1. bax засориться; 2. zibilləndirilmək, çirkləndirilmək, kirləndirilmək
м мн. нет sorma, əmmə; çəkmə
прич. 1. sorulub (əmilib) əldən salınmış; 2. məc. əldən salınmış, canı üzülmüş; 3. udulmuş
сов. 1. əmmək, sormaq; 2. sorub (əmib) əldən salmaq; üzmək; 3. məc. əldən salmaq, canını üzmək; 4. udmaq, çəkmək; batmaq
сов. 1. qurumaq; 2. bərkimək
прич. 1. qurumuş; 2. bərkimiş
сов. axmaq, sızmaq, damcılamaq; axmağa başlamaq; sızmağa başlamaq
прич. и прил. 1. yuxuda ikən anasının altında qalıb boğulmuş (ölmüş) (uşaq); 2. yuxulu; заспанные глаза yuxulu gözlər; 3
сов. dan. yuxuda ikən altında qoyub boğmaq (uşağı)
сов. dan. yatıb yuxuya qalmaq, çox yatmaq
сов. tələsmək
прич. spirtlənmiş, spirtə qoyulmuş
сов. spirtləmək, spirtə qoymaq
несов. bax заспиртовать
несов. spirtlənmək, spirtə qoyulmaq
сов. mübahisəyə başlamaq, höcətə başlamaq, höcət etmək
сов. mübahisəyə qızışmaq
сов. dan. biabır etmək, abırdan salmaq, rüsvay etmək
прич. dan. 1. biabır edilmiş, abırdan salınmış, rüsvay edilmiş; 2. biabır olmuş, abırdan düşmüş, rüsvay olmuş
ж 1. alaqapı (şəhər qapısı); 2. bənd, keçid; 3. zastava; qarovul, qarovulxana
несов. bax застать
ЗАСТАВИТЬ I сов. 1. tutmaq, doldurmaq; заставить комнату мебелью otağı mebel ilə doldurmaq; 2. qabağını tutmaq, qabağını kəsmək, заставить дверь шкафо
сов. 1. tutulmaq, dolmaq; вся комната заставилась мебелью-bütün otaq mebel ilə dolmuşdur; 2. öz qabağını tutmaq, öz qabağını kəsmək
ЗАСТАВКА I ж başlıq şəkil (kitabın və ya fəslin başında şəkil, naxış, bəzək). ЗАСТАВКА II ж xüs. sipər, sədd
прич. 1. tutulmuş, doldurulmuş; 2. qabağı tutulmuş, qabağı kəsilmiş (yol)
ЗАСТАВЛЯТЬ I несов. bax заставить I. ЗАСТАВЛЯТЬ II несов. bax заставить II
несов. 1. bax заставиться; 2. qabağı tutulmaq, qabağı kəsilmək (yolun)
застава söz. sif
заставка söz. sif
ср мн. нет qalıb xarab olma
несов. bax застояться