RÜKN
[ər.] сущ. 1. са затӀунин лап сагълам ва мягькем тереф; темел, даях, далу гудай чка; 2. пер. са жемият патал файдалу, адан лап къуватлу, ихтибарлу ксарикай гьар сад.
is. [ər.] 1. Bir şeyin ən sağlam və möhkəm tərəfi; təməl, dirək, istinadgah. // Məc. mənada. Ənənə cəmiyyətin rüknüdür
Полностью »сущ. устар. 1. опора (то, что является основой чего-л., на чём строится, зиждется что-л.) 2. столп (крупный, видный деятель какого-л
Полностью »ə. 1) bir şeyin ən sağlam və möhkəm tərəfi; 2) özül dirəyi; söykənəcək, sütun; istinadgah; 3) m. bir cəmiyyətin, təşkilatın ən etibarlı dayağı olan gö
Полностью »ibadətlərin əsasları belə adlanır. Məsələn, namazın rüknləri qiyamda durmaq, rükuya getmək və iki dəfə səcdə etmək, sonuncu rükətin sonunda oturub təş
Полностью »