TÜRFƏ

sif.zərf [ ər. ] klas. Zərif, incə, füsunkar, məlahətli, qəşəng.
Zar ağlar ikən bu rəsmə ol mah; Bir türfə səda eşitdi nagah. Füzuli.
Tazə gəlin kimi bəzəndi Bakı; Çox türfə bəzənib-düzəndi Bakı. Ə.Cavad.

Этимология

  • TÜRFƏ Ərəbcə “az tapılan”, “zərif” “çox gözəl” deməkdir. Cəm forması tərafət sö­zün­­dən ibarətdir. (Bəşir Əhmədov
TÜRBƏT
TÜRFƏTÜLEYN

Значение слова в других словарях