TÜRFƏ

sif.zərf [ ər. ] klas. Zərif, incə, füsunkar, məlahətli, qəşəng.
Zar ağlar ikən bu rəsmə ol mah; Bir türfə səda eşitdi nagah. Füzuli.
Tazə gəlin kimi bəzəndi Bakı; Çox türfə bəzənib-düzəndi Bakı. Ə.Cavad.

Etimologiya

  • TÜRFƏ Ərəbcə “az tapılan”, “zərif” “çox gözəl” deməkdir. Cəm forması tərafət sö­zün­­dən ibarətdir. (Bəşir Əhmədov
TÜRBƏT
TÜRFƏTÜLEYN

Digər lüğətlərdə

внеочередно́й воскли́кнуть занеду́жить нагу́л перецепля́ть повы́бросить потря́хивание похе́рить ска́верзничать тарара́хать шля́па ге́тры гошма́ единобо́рствовать заигра́ть напры́скать огэпэу́шный опа́ловый прощу́паться синологи́ческий ablastous flag day self-test заказ кахетинка