TƏVƏCCÖH
\[ər.\] сущ. рябет (къалурун), хъвер авай ччин (къалурун), мукьвавал гьисс авун (садаз); təvəccöh etmək клас. дикъет авун, фикир гун; təvəccöhünü qazanmaq рябет къазанмишун.
ə. 1) üz çevirmə, bir şeyə (adama) tərəf dönmə; 2) rəğbət, meyil; 3) hüsn-rəğbət
Полностью »сущ. устар. симпатия, благоволение, благосклонность. Təvəccöhünü qazanmaq kimin завоевать симпатию кого; təvəccöh etmək обращать внимание на кого-, на
Полностью »is. [ər.] Rəğbət (göstərmə), gülər üz (göstərmə), yaxınlıq hiss etmə (birinə). Camaatın təvəccöhü yavaş-yavaş mollalardan dönür
Полностью »