TƏ’ZİYƏDAR ə. və f. təziyə saxlayan; hüzürlü, yaslı
сущ. тот, кто держит траур
sif. [ər. təziyə və fars. …dar] köhn. Yaslı, təziyəli. [Kazım Vaqifə:] Demə bu şəhərdə adamı ölənin papağına palçıq sürtərmişlər ki, təziyədar olduğu
təziyədar