İstanbul sülh müqaviləsi (türk. İstanbul Antlaşması) — Osmanlı imperiyası ilə Venesiya Respublikası arasında 5 mart 1573-cü ildə imzalanmış və tərəflər arasında 1570-73-cü illər müharibəsinə son qoyan əhdnamə və sülh müqaviləsidir.
İstanbul sülh müqaviləsi | |
---|---|
| |
Müqavilənin tipi | əhdnamə/sülh müqaviləsi |
İmzalanma tarixi | 5 mart 1573 |
İmzalanma yeri | İstanbul, Türkiyə |
İmzalayanlar |
Osmanlı imperatorluğu Venesiya Respublikası |
1572-ci il Aralıq dənizi ekspedisiyası zamanı Osmanlı donanmasının gücü və Müqəddəs İttifaq daxilindəki fikir ayrılıqları Venesiya Respublikasını Osmanlı imperiyası ilə ayrıca sülh müqaviləsi bağlamağa vadar etdi.
Venesiya senatı, şərtlərin ağır olmasına baxmayaraq, bir elçiyə müqavilə bağlamaq səlahiyyətini verdi. Venesiyanın bu müraciəti Fransa krallığı tərəfindən də dəstəkləndi. Osmanlı imperiyası tərəfindən vəzir Sokollu Mehmed Paşanın həkimi Salomon və tərcüməçi Avram nümayəndə heyətinə təyin edildilər. Venesiya Respublikasını isə proqurator Antonio Barbaro və Alvazio Moçeniqo təmsil etdi.
1573-cü il martın 5-də imzalanmış "Ahdnamə" yeddi maddədən ibarət idi və aşağıdakı başlıqlarda qeyd olunan müddəaları birləşdirirdi:[1]
1570-1573-cü illər Osmanlı-Venesiya müharibəsində qalib gələn Osmanlı imperiyası bu müqavilə ilə qazandığını təsdiqləmiş oldu. Venesiya Respublikasının müttəfiqlərindən ayrıca sülh müqaviləsi imzalaması Müqəddəs İttifaqın faktiki olaraq dağılmasına rəvac verdi.
Venesiyanı Müqəddəs İttifaqdan ayıran Osmanlı imperiyası 1573-cü ildən etibarən diqqətini İspaniya imperiyası və onun müttəfiqlərinə yönəltdi. Eyni il Piyalə Paşa və Qılınc Əli Paşanın komandanlığı altında Neapol krallığının Apuliya torpaqlarını hədəf alan Osmanlı donanması nəhayət 1574-cü ildə Tunisi fəth etdi (bir il əvvəl ispanlar tərəfindən geri alınmış).